Eindpunt
Door: Dorrie
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
08 December 2018 | Spanje, Fisterra
8 december
Van Ocebeon naar Finisterre
s’ Avonds is er nog een pelgrim bijgekomen . Een Spanjaard die ik vooral ken van zijn harde gesnurk . Heel blij zijn Lara en ik niet met hem .
Het ontbijt is om 8 uur gepland . En hij slaapt nog . Ik roep hem ; desayuno, desayuno . Lara vraagt ; heet hij zo ??
Wat een lieve mensen in deze herberg .Een heerlijk ontbijt , met echte koffie , staat voor ons klaar .
Op een leuke manier worden we uitgezwaaid .
Het is heerlijk weer . Lekker fris en droog . We lopen rustig , richting Finisterre. Langs de zee en over bospaadjes . Een mooie omgeving .
Een zaterdagochtend met weinig mensen op straat .Maar wat een verschil met gisteren . De weersomstandigheden zijn alles bepalend .
Finisterre valt wat tegen , lijkt wat verwaarloosd. We moeten even zoeken naar een albuerge . We komen uit bij een soort pension . Daar kunnen we onze rugzakken achterlaten . Bij de supermarkt halen we eten en we lunchen op het strand in de zon . Het zou zomaar zomer kunnen zijn . Heerlijk!
Dan komt het allerlaatste stukje wandelen naar het einde van de wereld .Zo’n 3 km vanaf Finisterre. Lara en ik spreken af dat ik alleen loop en zij volgt mij op haar tempo.
Nog een flink klimmetje , maar zonder rugzak , gaat dit zomaar .Een prachtig uitzicht over de zee, en al mijmerend over de afgelopen tijd , over de komende tijd , over het leven , kom ik aan bij het paaltje waar de kilometers op zijn . Dit betekent echt het einde van deze reis . Het voelt dubbel . Van een kant ; het is heel mooi geweest , van de andere kant ; en nu?
Het is een prachtig punt met een indrukwekkend uitzicht . Dit eindpunt raakt mij meer als Santiago . Misschien omdat dit het echte eindpunt voor mij is . Misschien omdat de natuur hier zo overweldigend is .
Er zijn weinig pelgrims en veel toeristen . Pelgrims herken je aan vieze wandelschoenen en verwassen kleding .Een paar pelgrims , die ik eerder tegen ben gekomen ,ontmoet ik vandaag nog .
Lara en ik drinken een wijntje op de goede afloop . Lara is sowieso moe en ik voel me ook ineens doodmoe. We besluiten om naar het pension te gaan en daar te gaan rusten . Ik hoor aan Lara dat ze meteen in slaap valt , Ik houd me bezig met de social media.
Morgen mijn laatste verhaal , als afsluiting .
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Van Ocebeon naar Finisterre
s’ Avonds is er nog een pelgrim bijgekomen . Een Spanjaard die ik vooral ken van zijn harde gesnurk . Heel blij zijn Lara en ik niet met hem .
Het ontbijt is om 8 uur gepland . En hij slaapt nog . Ik roep hem ; desayuno, desayuno . Lara vraagt ; heet hij zo ??
Wat een lieve mensen in deze herberg .Een heerlijk ontbijt , met echte koffie , staat voor ons klaar .
Op een leuke manier worden we uitgezwaaid .
Het is heerlijk weer . Lekker fris en droog . We lopen rustig , richting Finisterre. Langs de zee en over bospaadjes . Een mooie omgeving .
Een zaterdagochtend met weinig mensen op straat .Maar wat een verschil met gisteren . De weersomstandigheden zijn alles bepalend .
Finisterre valt wat tegen , lijkt wat verwaarloosd. We moeten even zoeken naar een albuerge . We komen uit bij een soort pension . Daar kunnen we onze rugzakken achterlaten . Bij de supermarkt halen we eten en we lunchen op het strand in de zon . Het zou zomaar zomer kunnen zijn . Heerlijk!
Dan komt het allerlaatste stukje wandelen naar het einde van de wereld .Zo’n 3 km vanaf Finisterre. Lara en ik spreken af dat ik alleen loop en zij volgt mij op haar tempo.
Nog een flink klimmetje , maar zonder rugzak , gaat dit zomaar .Een prachtig uitzicht over de zee, en al mijmerend over de afgelopen tijd , over de komende tijd , over het leven , kom ik aan bij het paaltje waar de kilometers op zijn . Dit betekent echt het einde van deze reis . Het voelt dubbel . Van een kant ; het is heel mooi geweest , van de andere kant ; en nu?
Het is een prachtig punt met een indrukwekkend uitzicht . Dit eindpunt raakt mij meer als Santiago . Misschien omdat dit het echte eindpunt voor mij is . Misschien omdat de natuur hier zo overweldigend is .
Er zijn weinig pelgrims en veel toeristen . Pelgrims herken je aan vieze wandelschoenen en verwassen kleding .Een paar pelgrims , die ik eerder tegen ben gekomen ,ontmoet ik vandaag nog .
Lara en ik drinken een wijntje op de goede afloop . Lara is sowieso moe en ik voel me ook ineens doodmoe. We besluiten om naar het pension te gaan en daar te gaan rusten . Ik hoor aan Lara dat ze meteen in slaap valt , Ik houd me bezig met de social media.
Morgen mijn laatste verhaal , als afsluiting .
Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
08 December 2018 - 20:55
Nel:
Slaap lekker lieve Dorry en Lara..
Wat zal ik je berichtjes gaan missen.
Heb ze met zoveel plezier gelezen, Dank je wel dat jij op deze manier jou reis deelden.
Wat een ongelooflijk prestatie.
xxxxxx tot gauw. Veel liefs Nel -
09 December 2018 - 03:13
Jab:
Dorrie, en Lara, wat een prachtige reis, wat een schitterende verhalen zij. Het geworden, in een boekwerk, met een mooie omslag, " zo liep ik naar het einde van de wereld" ik begrijp dat als je dat punt hebt bereikt, dat je denkt hoe moet ik dat nu afsluiten. Erop door mijmeren en daarmee nagenieten ! Wens je vandaag een gezellige busreis,.... -
09 December 2018 - 07:27
Gon:
Ha Dorrie, ja ik kan me voorstellen dat het dubbel is, een moment van stilstaan, terugkijken en vooruitkijken?
Ik vind het zo knap van jou.
Je hebt ook een schrijftafels, bedacht ik me.
Geniet morgen van de laatste dat daar.
Liefs van Gon -
09 December 2018 - 08:00
Bart Wijkmans:
Gehaald! Topper!!!! -
09 December 2018 - 18:26
Dharmo:
Lieve Dorrie,
Wat een tocht heb je achter de rug, heel Spanje te voet doorkruist.
Ik heb zoals velen dagelijks genoten van je reisverslagen. Ik ben oik blij dat je weer naar huis komt. Je wordt hier gemist.
Veel liefs en tot gauw
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
