Topdag

28 november
Van O Cebreiro naar Triacastela
Ik heb nog eens nagekeken hoe hoog ik gisteren heb geklommen .
700 meter in 8 km . Blijkbaar is dit hoog . Bij het opstaan voel ik mijn knieën kraken en protesteren. Toch een beetje mee uitkijken , ze moeten nog een paar weken mee, en natuurlijk daarna nog vele jaren .
Gisteren de provincie Gallicie bereikt .
Gisterenavond was het ontzettend koud hier . We moesten een stukje lopen van het restaurant naar de albuerge. Zeker onder het vriespunt met daarbij een snijdende wind . Dat komt natuurlijk ook door de enorme hoogte hier . Er ligt geen sneeuw.

Als ik deze morgen de albuerge uitloop waan ik me in een sprookje. De zon komt net op en zet een kant van de berg in een gouden gloed .
Er staat een fikse wind en het is o , zo koud . De auto’s die langs de kant staan hebben een dikke ijslaag .
Al snel kom ik op een bospad , waar de wind minder invloed heeft , en dan is het heerlijk .De barretjes laten het vandaag afweten . Het duurt ruim 2 uur voordat ik er een aantref , die open is .
De zon krijgt steeds meer kracht , en het wordt een topdag . De omgeving blijft prachtig . Er zitten nog wel wat klimmetjes in de route, maar het is overwegend dalen . De dorpjes zijn geweldig . Klein , oud , en met een paar bewoners , vooral boeren .
Het lukt mij steeds beter om langs honden te lopen . Ze lopen veel los hier, dan zijn ze overwegend rustig, en hebben geen interesse in mij .
Juist de honden die aan kettingen liggen of in kleine hokken zitten slaan enorm aan als ze mij zien . Is logisch.
Ik ben net voor 2 uur in de albuerge , dan is de supermarkt nog open . Dus daar snel brood en drinken halen en dan vinden we bij de herberg een plekje in de zon , uit de wind. Dat is heerlijk . Ik lunch weer samen met de Peruaanse man . Heel veel communiceren we niet . Hij spreekt slecht Engels , uiteraard wel Spaans . Maar het is oke .
De bazin van de albuerge is een wat chaggerijnig meisje . Zij wijst mij een 4 persoons kamer aan . Ik ga er van uit dat dit een vrouwenkamer is . Maar op het einde van de middag komt er nog een verdwaasde , oververmoeide Pool binnen . Hem legt ze bij mij op de kamer . Vind ik niet handig , maar ja , ga ik niet over . Hij praat gebrekkig ,van alles wat . Ik begrijp uit zijn verhaal dat hij allemaal dichte herbergen aantrof , en dat hij daarom veel te ver heeft moeten lopen . En nu helemaal stuk is .
Nu ik de site gronze.com doorheb , weet ik dat het goed uit te zoeken is of herbergen open zijn . Hij doet dus iets niet helemaal handig .
De herberg is ongezellig omdat er geen keuken en geen gezamenlijke ruimtes zijn . Hier ontmoet je elkaar normaal gesproken .Nu weet ik niet waar iedereen is .
In het dorp zijn vele bars en restaurants gesloten . Ik ga eten in restaurant , dat het dichtst bij de albuerge ligt . Ik ben hier de enige eter . Niet echt gezellig , maar het is wel lekker .

Verstuurd vanaf mijn iPhone