Veeeeeeel regen & bergen

7 dec
van Olveiroa naar Corcubión
In de ochtend is het wachten op Lara Zij zit niet in het snelle en vroege ritme van mij . Ook wil zij in de ochtend douchen , wat hier niemand doet . Dit is voor mij aanpassen , ben ik totaal ontwend .
Het waait hard en er wordt ook regen verwacht . Dus hopelijk is deze dag voor Lara niet te hard.
Tegen de tijd dat Lara klaar is , regent het behoorlijk .
Gewoon vertrekken . Er staat ons vandaag ruim 20 km te wachten . Lara denkt dat zij dit gemakkelijk aankan . Echter zij is sowieso qua kleding niet voorbereid op deze regen . Zij was uitgegaan van een heerlijke Spaanse zon .
Na een klein half uur zijn wij beiden doorgeregend , en tot op de huid nat . We hebben de hoop dat er na een uur een bar is . Ja , die is open . Daar gaan de druipende jassen uit , en is het tijd om bij te komen . Ik heb redelijk snel drogende kleren . Echter Lara heeft onder de doorweekte jas een wollen vest , dat ook doorweekt is en wat niet droog wordt . Een kop koffie is lekker . Ik blijf steeds hoopvol naar buiten kijken of het regenen minder wordt .Die hoop is ijdel . Als we van de mevrouw van de bar horen dat er over 2 km weer een bar is , durven we het aan om ons weer te wagen in de stromende regen .
Na 2 km de bar in , waar een chaggerijnige puber achter de bar staat . Zij heeft er geen idee van hoe ze de verwarming aan moet zetten .
Later komt moeder , en die toont iets meer betrokkenheid . Ze verklaart ons een beetje voor gek daar we geen taxi nemen . Ook Lara vindt heel serieus dat we moeten lopen . De appel valt niet ver , etc....
Het gaat nu om een afstand van 15 km , zonder enige pauze mogelijkheid .
Dit stuk is best heftig . Lara heeft het zwaar , maar ze loopt dapper door . Berg op en berg af . Ik pas mijn tempo aan , wat me moeite kost . Want juist met dit rotweer heb ik de neiging om steeds harder te lopen .
Van ons allebei hebben de schoenen het opgegeven om ons tegen de nattigheid te beschermen . Om niet helemaal door en door koud te worden moeten we in beweging blijven . Ik heb met Lara te doen . Had haar , en natuurlijk ook mezelf , een mooie zonnige dag gegund . Af en toe praten we en af en toe niet . Wat is het anders als je met z’n tweeen bent . Je kunt je ellende in ieder geval delen , is zeker leuker. Lara komt er steeds meer achter dat 20 km niet niks is .
Omdat het zo grijs en regenachtig is , zien we de zee voor ons pas heel laat . Mooi en onverwacht voor ons .
Na 15 km , die bar die zo lang duurde . We dachten dat we op de plek van bestemming waren , maar dit blijkt nog ruim 5 km verder.
Ondanks de spierpijn die Lara heeft , vooral van het stijgen en dalen , blijft ze flink gaan voor de eindbestemming .Tot onze grote vreugde zien we het lichter worden en de regen stopt .
We lopen een eind door een mooie stad ,Alto do Cruceiro, en snel zijn we in Corcubión . De herberg blijkt echter helemaal buiten de stad te liggen , en wat taai is , nog een flinke klim naar boven .
Later zeggen we tegen elkaar dat onze albergue de klim zeker waard is . Om half 6 komen we aan . Zo laat heb ik het nog nooit gemaakt . Wat is de albuerge leuk . Een vriendelijke ontvangst, door een vrijwilliger . Echte lakens , en een zeer gezellige eetkamer , met een houtkachel . En wat het helemaal fijn maakt is dat er heerlijk voor ons wordt gekookt .
Wij laten het ons heerlijk smaken . We mogen niet meehelpen met afwassen . Is niet zo heel erg . Dan genieten van het bed met de lakens .
Als ik opkijk na het schrijven , zie ik dat Lara naar dromenland is . Waar zou het overgaan? Water, kou, spierpijn ,maar vooral een mooie camino vuurdoop

Verstuurd vanaf mijn iPhone