Een herberg alleen

26 febr Escamplero 14 km (389)

We doen het rustig aan,we nemen ontbijt in de bar bij de albergue. Pas om 10 uur zijn we onderweg. We hebben ook zo veel bij te praten.

Oviedo blijkt een grote stad, we lopen lang voordat we eruit zijn. Bij Lara schiet er meteen pijn in een kuit. Zij is ,net als ik, helemaal niet eigenwijs, en zij begint vandaag met lopen op nieuwe schoenen. Eerder liep zij altijd op hardloopschoenen,dat is natuurlijk een groot verschil.

Ik hoop echt dat dit haar niet gaat opbreken; zij loopt gelukkig rustig door.

Heel byzonder is het dat we vandaag pas na 10 km gele pijlen ontdekken, en dan zijn ze er ineens volop. We lopen veel op asfalt, de laatste kilometers zijn een echt caminopad. Modder, rotsen, eerst veel dalenen dan een flinke berg omhoog.

Zeker voor Lara een goede eerste camino ervaring.We hebben geweldig weer. Bij het stijgen is het echt warm. De omgeving wordt steeds meer bergachtig.

De herberg is leuk, er is niemand. We zien dat we er kunnen koken ,dus we gaan snel naar het supermarktje dat om half 3 sluit.

We vinden er de nodige ingrediënten voor een lekkere pasta. Wat is dit heerlijk, koken en eten op het balkon van de albergue in de zon. Daar kan geen restaurant tegen op.

Daarna weten we niet zo goed wat we gaan doen, danmaar siësta ...is ook lekker.

Er is verder niemandin de albergue,er is zelfs verwarming, die s'avonds hard nodig is

Op stickers op de deur staat waar we ons kunnen melden. Echter in het dorp kunnen wij niemand vinden die hier iets over weet.

Voor alle zekerheid doen we de deur op slot, stel dat er toch nog iemand zou komen! Allebei vinden we het fijn dat we hier niet alleen zijn.

Wij doen voor het slapen gaan nog een potje schaak , waar ik mijn verlies moet onderkennenen we halen jeugdherinneringen op, heel gezellig!.

Verzonden vanafOutlook voor Android