Ik ben stuk.

3 november
Van Casar deCaceres naar Canaveral.

Toen ik gisterenmiddag terug kwam in de herberg , bleek die ongeveer vol te zijn .Dit had ik totaal niet verwacht.
Ik had mijn bed strategisch gekozen naast het toilet, er van uitgaande dat ik alleen was. Nu was het de slechtste plek . De hele nacht , als ik weer net een beetje in slaap was gevallen , was er weer iemand . Licht aan , plasgeluiden.
..Ik was blij dat de nacht voorbij was. Z.s.m. pak ik mijn rugzak in en loop ik naar buiten , In het donker. Natuurlijk met de bedoeling om een lekker ontbijtje te scoren . Echter, geen enkele bar is open . Dit is echt balen , vooral de koffie mis ik enorm .
Ik voel me zielig ; moe, in het donker , geen koffie en ik voel een blaar opkomen , en vandaag staat 33 km op het programma. Hoe ga ik dit overleven ?
Maar gewoon gaan lopen he. Gelukkig lukt het om in het donker de pijlen te zien , en voor t ontbijt zal ik het met een banaan moeten doen. Ik word getrakteerd op een prachtige zonsopgang en de omgeving bestaat vooral uit tevreden grazende koeien . Het gras is nat en kleurt fris groen .Het ziet er allemaal heel vredig uit en dit verzacht mijn “ zieligvoelen”.
Het wordt een prachtige zomerse zonnige dag . Langzamerhand wordt de omgeving wordt ruiger . Enorme rotsen in een bosachtig gebied . De bergen worden hoger. Dit vraagt om meer concentratie. Dan kom ik bij een heel groot meer, genaamd het Tajo meer. Van bovenaf zie ik dat er wordt gerecreeerd, aan het meer op deze mooie zonnige dag . Ik loop over diverse bruggen over rivieren die uitmonden in het meer . Deze rivieren staan allemaal droog, geen water in te ontdekken .
Wat ben ik blij als ik het beoogde dorpje in de verte zie liggen . Dan duurt het nog een hele tijd voordat je er echt bent .Dan nog de herberg zoeken . Ik ben stuk . Kan het nog net opbrengen om te douchen .Ik ben de eerste en kies mijn bed in de verste uithoek , zodat ik hopelijk van niemand last heb . Ik plof in mijn bed neer , en val meteen in slaap . Na ongeveer 3 uur word ik anders en beter wakker , met enorme honger .
Het is echter weer zo’n dorp zonder supermarkt , en als die er al is dan is die niet open op zaterdagmiddag .En de restaurants gaan pas open om 20.30 uur . Het enige eten dat ik nog heb is een zakje gepofte mais . Maar om daar nu mijn honger mee te stillen voelt niet gezond.


Verstuurd vanaf mijn iPhone