Ik ben stuk.
Door: Dorrie
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
03 November 2018 | Spanje, Cañaveral
3 november
Van Casar deCaceres naar Canaveral.
Toen ik gisterenmiddag terug kwam in de herberg , bleek die ongeveer vol te zijn .Dit had ik totaal niet verwacht.
Ik had mijn bed strategisch gekozen naast het toilet, er van uitgaande dat ik alleen was. Nu was het de slechtste plek . De hele nacht , als ik weer net een beetje in slaap was gevallen , was er weer iemand . Licht aan , plasgeluiden.
..Ik was blij dat de nacht voorbij was. Z.s.m. pak ik mijn rugzak in en loop ik naar buiten , In het donker. Natuurlijk met de bedoeling om een lekker ontbijtje te scoren . Echter, geen enkele bar is open . Dit is echt balen , vooral de koffie mis ik enorm .
Ik voel me zielig ; moe, in het donker , geen koffie en ik voel een blaar opkomen , en vandaag staat 33 km op het programma. Hoe ga ik dit overleven ?
Maar gewoon gaan lopen he. Gelukkig lukt het om in het donker de pijlen te zien , en voor t ontbijt zal ik het met een banaan moeten doen. Ik word getrakteerd op een prachtige zonsopgang en de omgeving bestaat vooral uit tevreden grazende koeien . Het gras is nat en kleurt fris groen .Het ziet er allemaal heel vredig uit en dit verzacht mijn “ zieligvoelen”.
Het wordt een prachtige zomerse zonnige dag . Langzamerhand wordt de omgeving wordt ruiger . Enorme rotsen in een bosachtig gebied . De bergen worden hoger. Dit vraagt om meer concentratie. Dan kom ik bij een heel groot meer, genaamd het Tajo meer. Van bovenaf zie ik dat er wordt gerecreeerd, aan het meer op deze mooie zonnige dag . Ik loop over diverse bruggen over rivieren die uitmonden in het meer . Deze rivieren staan allemaal droog, geen water in te ontdekken .
Wat ben ik blij als ik het beoogde dorpje in de verte zie liggen . Dan duurt het nog een hele tijd voordat je er echt bent .Dan nog de herberg zoeken . Ik ben stuk . Kan het nog net opbrengen om te douchen .Ik ben de eerste en kies mijn bed in de verste uithoek , zodat ik hopelijk van niemand last heb . Ik plof in mijn bed neer , en val meteen in slaap . Na ongeveer 3 uur word ik anders en beter wakker , met enorme honger .
Het is echter weer zo’n dorp zonder supermarkt , en als die er al is dan is die niet open op zaterdagmiddag .En de restaurants gaan pas open om 20.30 uur . Het enige eten dat ik nog heb is een zakje gepofte mais . Maar om daar nu mijn honger mee te stillen voelt niet gezond.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Van Casar deCaceres naar Canaveral.
Toen ik gisterenmiddag terug kwam in de herberg , bleek die ongeveer vol te zijn .Dit had ik totaal niet verwacht.
Ik had mijn bed strategisch gekozen naast het toilet, er van uitgaande dat ik alleen was. Nu was het de slechtste plek . De hele nacht , als ik weer net een beetje in slaap was gevallen , was er weer iemand . Licht aan , plasgeluiden.
..Ik was blij dat de nacht voorbij was. Z.s.m. pak ik mijn rugzak in en loop ik naar buiten , In het donker. Natuurlijk met de bedoeling om een lekker ontbijtje te scoren . Echter, geen enkele bar is open . Dit is echt balen , vooral de koffie mis ik enorm .
Ik voel me zielig ; moe, in het donker , geen koffie en ik voel een blaar opkomen , en vandaag staat 33 km op het programma. Hoe ga ik dit overleven ?
Maar gewoon gaan lopen he. Gelukkig lukt het om in het donker de pijlen te zien , en voor t ontbijt zal ik het met een banaan moeten doen. Ik word getrakteerd op een prachtige zonsopgang en de omgeving bestaat vooral uit tevreden grazende koeien . Het gras is nat en kleurt fris groen .Het ziet er allemaal heel vredig uit en dit verzacht mijn “ zieligvoelen”.
Het wordt een prachtige zomerse zonnige dag . Langzamerhand wordt de omgeving wordt ruiger . Enorme rotsen in een bosachtig gebied . De bergen worden hoger. Dit vraagt om meer concentratie. Dan kom ik bij een heel groot meer, genaamd het Tajo meer. Van bovenaf zie ik dat er wordt gerecreeerd, aan het meer op deze mooie zonnige dag . Ik loop over diverse bruggen over rivieren die uitmonden in het meer . Deze rivieren staan allemaal droog, geen water in te ontdekken .
Wat ben ik blij als ik het beoogde dorpje in de verte zie liggen . Dan duurt het nog een hele tijd voordat je er echt bent .Dan nog de herberg zoeken . Ik ben stuk . Kan het nog net opbrengen om te douchen .Ik ben de eerste en kies mijn bed in de verste uithoek , zodat ik hopelijk van niemand last heb . Ik plof in mijn bed neer , en val meteen in slaap . Na ongeveer 3 uur word ik anders en beter wakker , met enorme honger .
Het is echter weer zo’n dorp zonder supermarkt , en als die er al is dan is die niet open op zaterdagmiddag .En de restaurants gaan pas open om 20.30 uur . Het enige eten dat ik nog heb is een zakje gepofte mais . Maar om daar nu mijn honger mee te stillen voelt niet gezond.
Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
03 November 2018 - 16:44
Cees:
Kop op Dorrie.Morgen komt er weer een betere dag. Een dagetappe van 33km is ook niet niks. -
03 November 2018 - 16:54
Addy Goudsmits:
Dorrie,
Ik proef de vermoeidheid, een beetje de wanhoop én niet te vergeten de dip waarin je bent beland! En dan nog zó vermoeid te beginnen aan 33 km! Ook niet niks hè?
En jawel: in het pikdonker gaan lopen, geen klein senseootje o.i.d. achter de kiezen, slecht geslapen ....mens het is op deze manier hier in het dagelijks leven nog slecht te doen...
Zou jij niet eens gewoon een dag (slechts één dag) gewoon even bijkomen?
Daarbij komt dat ook je loopkameraadje er niet meer is, jammer voor je!
Maar wedden dat jij hier heel snel bovenop bent? Volhouder!
Van mijn advies hoef je je niks aan te trekken maar toch.........
Dag lieve Dorrie, ik denk aan je. Denk je ook aan jezelf?
Addy -
03 November 2018 - 17:20
Nettie Van Dinther:
Hoi Dorrie,
Wat n avontuurlijk en mooi reisdagboek.. en elke dag brengt nieuws en weer anders.
Het zijn momenten en soms duren die wel tot 20.30u die lastig zijn als je naast alleen, slecht geslapen, nog keiver moet wandelen en ook nog honger hebt,
maar gelukkig wel een herberg, dat dan weer wel
Ik maak maar n geintje he Dorrie
Nu is het 21u en hopelijk heb je je honger kunnen stillen en ben je niet alleen meer.
Met groot respect, veel hartelijke groeten
Nettie -
03 November 2018 - 17:26
Gon:
Ha Dorrie, heb je inmiddels iets kunnen eten?
Ik hoop dat je vannacht lekker slaapt en dat de blaar meevalt.
Bergen en dalen, net als het landschap.
Groetjes van Gon -
03 November 2018 - 17:35
Nettie Van Dinther:
Hee Dorrie,
Op Google maps ben je al n heel eind opgeschoten, (al bijna) op de helft!
Heel knap je bent ook zo sterk.
Je mag, als dat kan, dagje luieren in de zon?
groetjes Nettie
-
03 November 2018 - 18:15
Janina:
Hoi Dorri, kop op, je kunt het,het is prachtig om je verhalen te lezen. Geweldig! -
04 November 2018 - 05:32
Bart Wijkmans:
Hoi Dorrie: Houd vol: je bent al zo ver. Geniet ervan. Gr Bart -
04 November 2018 - 06:03
Nel Van Rens:
Lieve Dorry,
Veel knuffels en zoenen voor jou, zo ongelooflijk dapper,
en knap van jou.
-
04 November 2018 - 06:38
Wil:
O Dorrie toch ! Zulke dagen zijn er ook. Maar je redt het wel kanjer. I. De wetenschap dat alles morgen weer anders kan zijn ...
Hou vol, respect ! -
04 November 2018 - 10:25
Jab:
Nou Dorrie, je maakt wat mee op deze tocht, maar vandaag, 4 november ben je halverwege, dat moet na die zware dag gisteren een opsteker voor je zijn. Je trekt nu ook een mooier gebied binnen met verschillende natuurparken tegen de grens met Portugal aan. Zo'n afwisselede natuur zal je ook goed doen. Denk aan een noodrantsoen voor de onverwachte honger/ trek.
Goeie reis,....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
