Mannentest
Door: Dorrie
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
30 November 2018 | Spanje, Portomarín
30 november Van Sarria naar Portomarin Vanochtend bij ontbijt , vertelt Alex dat hij pijn aan zijn voet heeft en dat hij daarom , waarschijnlijk de 22 km tocht van vandaag niet gaat halen .Op de helft is er ook een albuerge open . Jammer! We praten , met hulp van Google translate, over onze verdere reis. Dan vertelt hij dat hij ( ook) een huis in Muxia heeft . Hij woont daar nu met zijn vrouw. Vanuit Finisterre kan ik met de bus naar Muxia, en hij nodigt mij uit om bij hen te overnachten . Klinkt heel leuk , en ik denk erover . Hij laat mij foto ‘s van Muxia zien , erg mooi . Ik ben blij als ik weer buiten aan de wandel ben . In de albuerges vinden ze het nodig om heel hard te stoken . Zo’n slaapzaal is net een sauna , en dan met al die stinkende schoenen , sokken en andere kleren ; niet heel fris. Het is een mooie ochtend . Mistbanken hangen boven mooie groene weilanden . Het wordt een fijne wandeldag. Af en toe de zon , heel soms een bui, maar net als ik ga overwegen om jas aan te doen , stopt de regen . Dus stelt heel weinig voor . Pas na 14 km tref ik de eerste bar open . Ik trakteer mezelf op een flink stuk cake bij de koffie. Er zitten nog 3 mannelijke pelgrims aan de bar . En ineens ontstaat er iets vreemds. Een Spaanse zeer felle discussie , die duidelijk met mij te maken heeft . Achter de bar staat een moeder en een dochter, van ongeveer 50 en 25 jaar. Vooral moeder werpt boze blikken op mij , en inmiddels heb ik wel iets door van de Spaanse taal, maar wil wel meer weten . Ik hoor het even aan , tot ik het beu ben , en netjes vraag ik of er iemand in het gezelschap Engels praat. Ja , een van de pelgrims spreekt Engels . Hij vertaalt voor mij . Moeder en dochter vinden het onverantwoord dat een vrouw alleen , dus ik , de camino loopt . Ze vertellen blijkbaar allemaal verhalen over vrouwen die vanalles is overkomen . Ook zou er in de albuerges sprake zijn van aanrandingen en verkrachtingen . Naar mijn idee zijn dit typisch verhalen van mensen die zelf nooit een camino lopen . Mijn ervaring is juist dat de Spaanse mannen erg aardig en behulpzaam zijn , en er is geen meer vredelievende soort mens als een pelgrim . De vertaler is het helemaal met mij eens en vindt ook dat de vrouwen ernstig overdrijven . Na deze byzondere ervaring en gesterkt door de suiker en de koffie heb ik weer energie om verder te gaan . De 2 mannelijke pelgrims laat ik snel achter me . Die discussie houdt me bezig en ik wil iets uit proberen . Ik loop op een stil landweggetje en er komt een auto aan . Ik blijf stil staan en kijk de auto na , en wat gebeurt er ; de auto staat stil , gaat in de achteruit. De man doet zijn raampje open en vraagt of er iets aan de hand is en of ik hulp nodig heb . Hoezo enge mannen ? Ik word bevestigd . De albuerge in Portomarin is mooi , nieuw . Heel anders als ik tot nu toe gewend ben . Nadat ik er een paar uur ben, geluncht, gedoucht , komt Alex ineens binnenlopen Hij heeft het toch gehaald . Heel gezellig . Dit keer wil hij de wijn halen en we eten weer gezellig samen . Blijkbaar gaat het met zijn voet beter , want hij gaat ook weer voor de route van morgen van 24 km . Ik dus ook , die route is best pittig , er moet weer flink geklommen worden . Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
01 December 2018 - 05:35
Wil:
Wat goed Dorrie dat je meteen gereageerd hebt op die roddelaars. Ik denk dat je krijgt wat je geeft en uitstraalt ! Verlies niet het vertrouwen in jezelf en de andere pelgrims en ik geen geniet van deze laatste weken !
Wij hopen op net zulke mooie momenten en ontmoetingen als jij hebt (gehad). Op mooie plekjes van de wereld en mooie ervaringen. We gaan morgenmiddag weg dus ik zie waarschijnlijk geen berichtjes meer van je. Zal het missen, heb er erg van genoten.
Ik wens je nog een super camino, geniet van de laatste etappes en de aankomst. Hoop dat alle ervaring gen de opmaat zijn van een hele mooie Kerst en jaarwisseling !
Liefs Wil -
01 December 2018 - 07:43
Addy:
Pfft......mijn hart zou tekeer gaan bij dit soort conversaties.Jij bent inmiddels gesterkt en hebt geen angst meer gelukkig.De Camino Frances is m.i. de veiligste die je kunt lopen, je hebt een veel vervelender stuk achter de rug!
Zo te lezen blijft het goed met je gaan Dorrie en je nadert SdC. Ik herken alle plaatsen die je nu noemt en heb daar steeds eigen herinneringen bij.
Ik ben het met je eens:Heerlijk volk die pelgrims, open, meditatief, sportief en zeer geïnteresseerd in jouw leven(s wandel)
Op naar de volgende 24 km met Alex! Fijne dag,
Addy -
01 December 2018 - 08:23
Gon:
Ha Dorrie, de proef op de som genomen en weer bevestigd in de wetenschap dat er betrouwbare en vriendelijke mensen op de wereld zijn. Ik weet dat jij niet bang bent.
Ik zou dat soms wel zijn in afgelegen gebieden. Maar jouw verhalen zijn zo fijn hierin.
Ik loop met je mee ( achter de rollator inmiddels).
Heerlijk steeds je te volgen.
Liefs van Gon -
01 December 2018 - 08:36
Dharmo:
Lieve Dorrie,
Wat een prachtige verhalen iedere dag, ik geniet er enorm van.
Wat jij doet, meemaakt en hoe je omgaat met alles wat je zoal tegenkomt inspireert mij enorm. Ik ben vooral onder de indruk van je zelfvertrouwen en onverschrokkenheid.
Wat een sterke, stoere en lieve zus heb ik.
Dharmo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
