Vliegende storm

10 november
Van Fuenterroble naar Morille.

Gisterenavond nog veel met Peter zitten praten . Hij is er mee bezig om zijn prachtige kunstwerkjes online te proberen te verkopen . Hele goede en positieve plannen. Hij moet zich echter nog specialiseren in internet en social media . Dan is hij bij mij natuurlijk aan het juiste adres.(?). Heel mooi dat hij hiervoor kiest i. p.v . een veel gemakkelijkere weg als architect.

De weersvoorspellingen zijn voor de komende 3 dagen heel slecht . Veel regen , wind en koud . Ik mag in deze herberg langer blijven , maar dat zou dan 3 dagen zijn .
s’Nachts hoor ik de storm te keer gaan en de regen klettert tegen de ramen .
Ik realiseer me heel goed dat het morgen hard zal zijn , maar je weet het dat als je in november een camino loopt , dit soort dagen erbij hebt . De pech is dat het 30 km is , zonder enig rustpunt.
Bij het wakker worden weet ik het zeker, ik ga gewoon . Een ontbijt , met vooral stoere verhalen bij het heerlijke haardvuur, geeft extra energie.
Peter zwaait mij uit en in een vliegende storm vertrek ik . Mijn tempo ligt hoog , de wind duwt mij vooruit . En de regen maakt mij van achteren zeik nat . Ik zie de storm en de regen over de open velden razen . Verder zie ik dit keer niet heel veel van mijn omgeving . Het is survivelen. Door deze situatie ben ik niet zo alert op de gele pijlen . En op een gegeven moment zijn ze er gewoon niet meer. Ik loop nog een stuk terug , maar daar heb ik weinig zin in , en dit keer wijst niet de zon , maar de wind waar het noorden is , dus gewoon doorlopen .Op een bepaald moment zie ik dat ik op het fietspad van de camino zit , dat dit keer nogal afwijkt van het wandelpad . Dit betekent dat ik een dorp verder uitkom als de planning was , dus nog 4 km extra. Nou dat kan er ook nog wel bij !Het weer lijkt wat op te klaren en door de harde wind word ik droog geblazen . Poeh... dat is een opluchting . Het lukt zelfs om droog, zittend op mijn rugzak , een broodje te eten . In de middag begint de regen opnieuw , en zelfs harder als vanochtend . Alles aan mijn lijf wordt kletsnat , ook de sokken en schoenen .Eindelijk zie ik het dorp , en loop ik naar de Albuerge , ik ben kapot.
Bij de Albuerge is niemand , er hangt een briefje dat ik bij een bar moet zijn . Maar waar is die bar? Er is niemand om iets aan te vragen .
Wat loop ik te balen . In de verte zie ik een uithangbord van een bar . Ik loop naar binnen ,doe mijn jas uit en ga op een stoel zitten . Ik ben totaal uitgeput . Als ik weer een beetje bij ben gekomen , zie ik dat mensen mij vreemd aankijken . Het kan mij allemaal niets schelen . Ik wil alleen maar blijven zitten en warm worden . Totdat ik voel dat ik van die natte kleren af moet , die worden niet zomaar droog . Dus toch maar weer in aktie komen . Sleutel vragen , naar de albuerge strompelen en daar douchen . Oh , wat is dat goed. Er is verwarming , waar ik de kleren voor hang . Ik duik in heerlijk warm bed en val meteen in slaap.

Morgen nog 20 km en dan ben ik in Salamanca , waar ik een dag wil blijven , even de toerist uithangen , zonder rugzak en zonder kilometers , heb ik veel zin in .
Verstuurd vanaf mijn iPhone