Paniek...
Door: Dorrie
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
21 November 2018 | Spanje, La Bañeza
21 november Van Alija del Infantado naar la Baneza Gisterenavond merkte ik aan mezelf dat ik het alleen zijn niet meer fijn vind , in de avonden . Het enige kontakt dat ik heb is de 10 Spaanse woorden die ik uitwissel met het barpersoneel , en overdag soms de zwaaiende boeren . Morgen is het de vijfde dag alleen . In de ochtend als ik kan vertrekken , zelfs met een zonnetje , word ik snel weer blij. Heel snel kan de jas uit , omdat de zon best warm is . Echter de dag is wisselend en daar pas ik me aan aan . Geregeld gaat de jas aan en uit , en ook de vuilniszak moet er soms aan te pas komen . Op deze manier is het goed te doen . De zon en de wind waaien mij droog . De route is mooi , afwisselend . Soms door een bosrijk gebied , soms door landbouwgebied , dit keer vooral maisvelden , die nog geoogst moeten worden .In de verte doemen ineens de besneeuwde bergen op. Voor mij betekent dit de komende dagen zeer waarschijnlijk , weer flink gaan klimmen . De herberg is groot , voor mij alleen , en ik slaap dit keer in een ziekenhuisbed . De verwarming wordt voor mij aangezet . De ketel maakt enorm veel herrie . Ik ga ervan uit dat dat erbij hoort . Na lunch , douche etc , ga ik naar de plaatselijke bar . La Baneza is een wat grotere leuke plaats , met ook een fatsoenlijke supermarkt , waar ik inkopen doe om zelf te kunnen koken. Na het eten ga ik kijken of de poort dicht is , dan valt de deur dicht en daar sta ik dan in mijn dunne truitje in de vrieskou. Er is geen beweging in de deur te krijgen .Op het papier op de deur staan tel nummers , maar mijn telefoon ligt binnen . En 2 adressen ,gelukkig in de straat , die een sleutel hebben . Op het eerste adres krijg ik geen gehoor. Ik stuur schietgebedjes naar boven dat men op tweede adres wel thuis is. Want wat moet ik anders ? Allerlei doemscenario ‘s spoken door mijn hoofd . Voor de deur gaan liggen ? Bevriezen ? Hopen dat men ooit thuiskomt ? En , ja , wat een geluk , op het andere adres wordt wel opengedaan . De mevrouw snapt wat ik bedoel en zij heeft de sleutel . Zij snapt mijn paniek en opent de deur voor mij . Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
21 November 2018 - 18:36
Ans:
Dorrie, Dorrie, ik zie het helemaal gebeuren.
Meisje toch, da's inderdaad even paniek.
Maar zo zie je maar weer, wat je echt leert tijdens een camino, heb vertrouwen er in dat het goed komt.
Ik hoop van harte dat je een goede nachtrust mag hebben.
Maar waarom bel je zo nu en dan niet even iemand wanneer je daar behoefte aan hebt?
Ik zou zeggen, probeer dat gewoon en kijk wat het met je doet!
Opgeven dat woord ken jij niet, daarom, pak die telefoon!
Wees voorzichtig, en voor de komende dagen, toi, toi, toi.
Warme wandelgroet van je loopmaatje.
Ans. x -
21 November 2018 - 19:13
Janina:
Lieve Dorrie, wat ben je al een eind gekomen. Ik lees praktisch iedere avond je verslag. Ik vind het leuk zoals je alles vertelt en ik begrijp dat het wel eens moeilijk is. Weet dat er velen in gedachten met je meelopen, hoop dat je eerdaags weer wat gezellige mensen tegenkomt die net als jij dezelfde kant opgaan. Veel succes en hopelijk goed weer groetjes van ooit je slaapwalrus, Janina -
21 November 2018 - 19:46
Peter:
Hoi Dorrie.
Ik heb hier echt smakelijk om gelachen , zeker omdat ik het plaatsje, de albergue en de twee hospitaleras ken, en de ziekenhuisbedden ook, die aan een psychiayrische inrichting uit fe jaren vijftig doen denken..Maar goed, nog een dag, denk ik, naar Astorga, waar het sociale peregrino leven een stuk actiever is.
Ik denk dat je de juiste keuze nam de Frances te doen. Ok, loop ze morgen en laat morgenavond weten of je inderdaad leuke mede peregrino/as ontmoet.
un abrazo,
Peter -
22 November 2018 - 03:41
Dorothé:
Hoi Dorrie, ik lees dagelijks je mooie verhalen, je schrijft leuk. Ik heb veel respect voor je dat je deze tocht helemaal in je eentje volbrengt. Veel succes en plezier de komende dagen. -
22 November 2018 - 04:00
Bart Wijkmans:
Hoi Dorrie: Je bent al een eind op weg. We volgen je met plezier. Fijne dag en wandel ze. Gr Bart -
22 November 2018 - 05:57
Wil:
O Dorrie toch. Wat kan ik me je paniek voorstellen ! Gelukkig heb je je (met een beetje geluk) toch uit deze kouwe situatie kunnen redden. Eind van de camino slaat misschien ook de vermoeidheid wat toe. Hoop dat je de komende dagen superleuke mensen ontmoet waar je wat an hebt. Blijf alert en geniet ! -
22 November 2018 - 08:06
Sujato:
Lieve Dorrie,
Zou je een heel Lange warme omhelzing willen geven en in gedachten doe ik dat ook!
Kan mij helemaal voorstellen dat het alleenzijn je op een gegeven moment gaat opbreken!
Maar blijf je realiseren dat zolang je verbonden bent met je hart je niet alleen bent en de voor jou juiste mensen,dingen,gebeurtenissen etc.blijft aantrekken!
Stuur je heel veel moed en liefde ,
Sujato
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
