Plotsklaps
Door: Dorrie
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
02 December 2018 | Spanje, Arzúa
2 december
Van Palas de Rei naar Arzúa
Vanmorgen voor de laatste keer ontbeten met Alex . Hij heeft toch te veel pijn en gaat vandaag naar Melide, is 14 km . Dat vind ik wel erg weinig .Helaas , jammer , maar we houden contact .
Mijn planning is 23 km . In de schemering vertrokken . Het is bewolkt , staat een behoorlijke wind die niet koud is . De hoogteverschillen worden iets minder, het lopen daardoor iets gemakkelijker. De route loopt door bosgebied . Enorme grote , hoge bomen om mij heen . Ook soms weilanden .
Plotsklaps zie en hoor ik , vanuit een weiland een groep grote honden , het zijn er zeker 4 , al blaffende op mij afkomen . Zij zijn nog wel een eind uit de buurt , maar ze lopen heel hard . Ik zet het op een lopen , ook nog een berg op, met de dazer in de aanslag . Het geblaf komt steeds dichterbij ,totdat ik hoor dat de afstand groter wordt . Het duurt een hele tijd voordat mijn hartslag weer op een normaal level zit . Even later kom ik bij een heel gezellig koffietentje ; ik ben toe aan een lekkere kop koffie . Als ik net zit komen er 2 pelgrims , helemaal ontdaan aan . Ook zij zijn belaagd door de honden . Zij hadden mij heel hard zien lopen en de honden hadden de interesse naar hen verlegd . Zij waren ook echt bang . De baas van de honden had ze tot de orde geroepen . Ik ben wel blij om te horen dat ik niet de enige ben met deze hondenfobie, en wat een geluk dat zij achter mij liepen .
Ik heb het hier vaker gezien , vooral in de weekenden , jagers met een aantal honden om hem heen .
Het blijft bewolkt en de hele dag is er een dreiging van regen . De route blijft mooi en afwisselend; bos, vergezichten , dorpjes.
Als ik bijna bij de herberg ben miezert het , en de wind wordt harder en kouder . Ik ben heel blij dat ik er ben . Maar .. er is niemand , wel een tel nummer . Dus bellen . De mevrouw aan de lijn zegt dat ik kan slapen , maar er is geen keuken , geen supermarkt en geen restaurant in het dorp . Nou in hongerlijden op de zondagavond heb ik weinig zin .
Ik moet 5 km verder lopen . Intussen is het echt hard gaan regenen , en nog harder gaan waaien . Dit zijn niet de leukste 5 km van deze reis . Verregend kom ik in de albuerge aan . Daar moet ik echt bijkomen .
Verstuurd vanaf mijn iPhone
Van Palas de Rei naar Arzúa
Vanmorgen voor de laatste keer ontbeten met Alex . Hij heeft toch te veel pijn en gaat vandaag naar Melide, is 14 km . Dat vind ik wel erg weinig .Helaas , jammer , maar we houden contact .
Mijn planning is 23 km . In de schemering vertrokken . Het is bewolkt , staat een behoorlijke wind die niet koud is . De hoogteverschillen worden iets minder, het lopen daardoor iets gemakkelijker. De route loopt door bosgebied . Enorme grote , hoge bomen om mij heen . Ook soms weilanden .
Plotsklaps zie en hoor ik , vanuit een weiland een groep grote honden , het zijn er zeker 4 , al blaffende op mij afkomen . Zij zijn nog wel een eind uit de buurt , maar ze lopen heel hard . Ik zet het op een lopen , ook nog een berg op, met de dazer in de aanslag . Het geblaf komt steeds dichterbij ,totdat ik hoor dat de afstand groter wordt . Het duurt een hele tijd voordat mijn hartslag weer op een normaal level zit . Even later kom ik bij een heel gezellig koffietentje ; ik ben toe aan een lekkere kop koffie . Als ik net zit komen er 2 pelgrims , helemaal ontdaan aan . Ook zij zijn belaagd door de honden . Zij hadden mij heel hard zien lopen en de honden hadden de interesse naar hen verlegd . Zij waren ook echt bang . De baas van de honden had ze tot de orde geroepen . Ik ben wel blij om te horen dat ik niet de enige ben met deze hondenfobie, en wat een geluk dat zij achter mij liepen .
Ik heb het hier vaker gezien , vooral in de weekenden , jagers met een aantal honden om hem heen .
Het blijft bewolkt en de hele dag is er een dreiging van regen . De route blijft mooi en afwisselend; bos, vergezichten , dorpjes.
Als ik bijna bij de herberg ben miezert het , en de wind wordt harder en kouder . Ik ben heel blij dat ik er ben . Maar .. er is niemand , wel een tel nummer . Dus bellen . De mevrouw aan de lijn zegt dat ik kan slapen , maar er is geen keuken , geen supermarkt en geen restaurant in het dorp . Nou in hongerlijden op de zondagavond heb ik weinig zin .
Ik moet 5 km verder lopen . Intussen is het echt hard gaan regenen , en nog harder gaan waaien . Dit zijn niet de leukste 5 km van deze reis . Verregend kom ik in de albuerge aan . Daar moet ik echt bijkomen .
Verstuurd vanaf mijn iPhone
-
02 December 2018 - 18:36
Jan:
Bikkeltje -
02 December 2018 - 18:42
Addy:
Ik kan me jouw angst vreselijk goed voorstellen Dorrie, pfffft wat ben je daar goed van af gekomen!Ik zou wel benieuwd zijn geweest of de dazer voldoende effect had gehad wanneer je met meerdere honden te doen krijgt.Bij één herrieschopper werkt hij voortreffelijk is mijn ervaring van destijds!
Ik blijf het a-sociaal vinden (en met name hier in Nederland maar zeker ook op een pelgrimspad) om honden los te laten lopen!
Ik trap niet in het "hij-doet-niets" -verhaal!
Maar alles bijelkaar schiet je behoorlijk op. Toen wij destijds in Melide waren hebben we uiteindelijk in een hall op de grond moeten slapen omdat SdC bom en bomvol zat! Het was zomer,tja!
Jammer dat je je loopmaatje vaarwel moest zeggen.Terug in Nederland is het weerzien des te leuker, toch?
Tot gauw, Addy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
