Oefen hospilateria
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
26 November 2019 | Spanje, El Real de la Jara
25 november
Monesterio
19.7 km
Bij het vertrek om 8 uur is t droog . Maar het belooft een grijze dag te worden . Na een uur miezert het en na 2 uur regent het hard.
De weg is niet zo spectaculair als gisteren . Een goed pad , door de olijfboomgaarden , met nogal wat hoogteverschil. De beesten lopen niet meer vrij rond . Ik passeer de grens van Andalusië naar de Extremadura.
Een cadeau ;na 10 km is er een restaurant .Het is er gezellig druk en lekker warm . Nou hier blijf ik voorlopig zitten .
Naast mij zit een dameskransje uitgebreid te eten . Misschien ontbijt? Ik zie vooral brood en ham langskomen . De ober is super chagrijnig maar voor 1.10 heeft hij lekkere koffie.
Ik word droog en kom helemaal bij .
Als ik vertrek is het ongeveer droog . Er volgen nog een paar pittige klimmen en dan zie ik de plaats liggen .
Voor de eerste keer logeer ik in dezelfde herberg als t vorig jaar . De vorige keer liep ik in oktober de via de la Plata. Vanaf 1 november gaan er veel herbergen dicht.
De hospilaterea maakt de houtkachel aan; een heerlijke warmte geeft dit . Ook word ik door haar gebombardeerd als haar vervangster . Zij moet naar de dokter.
En ja ,er komen pelgrims binnen . Suze uiteraard , een Engelsman die de route omgekeerd loopt , dus vanuit Santiago. Een Spanjaard die naar Merida loopt en een jong Duits stel die halfdood aankomen ; wat ik de afgelopen 2 dagen liep hebben zij in een dag gedaan .
Zij hebben maar een paar dagen vakantie en willen die dagen ( te?) veel lopen . Rond half 6 is de hospilaterea weer terug en kan ik mijn verantwoording terug geven . Met de Engelsman drink ik een wijntje in de bar. Hij blijkt een echte Engelsman ; formeel en afstandelijk. In de avond is het gezellig in de huiskamer bij de kachel. De voertaal is vooral Spaans; ik volg het een klein beetje, maar meepraten gaat nog te ver.
Monesterio
19.7 km
Bij het vertrek om 8 uur is t droog . Maar het belooft een grijze dag te worden . Na een uur miezert het en na 2 uur regent het hard.
De weg is niet zo spectaculair als gisteren . Een goed pad , door de olijfboomgaarden , met nogal wat hoogteverschil. De beesten lopen niet meer vrij rond . Ik passeer de grens van Andalusië naar de Extremadura.
Een cadeau ;na 10 km is er een restaurant .Het is er gezellig druk en lekker warm . Nou hier blijf ik voorlopig zitten .
Naast mij zit een dameskransje uitgebreid te eten . Misschien ontbijt? Ik zie vooral brood en ham langskomen . De ober is super chagrijnig maar voor 1.10 heeft hij lekkere koffie.
Ik word droog en kom helemaal bij .
Als ik vertrek is het ongeveer droog . Er volgen nog een paar pittige klimmen en dan zie ik de plaats liggen .
Voor de eerste keer logeer ik in dezelfde herberg als t vorig jaar . De vorige keer liep ik in oktober de via de la Plata. Vanaf 1 november gaan er veel herbergen dicht.
De hospilaterea maakt de houtkachel aan; een heerlijke warmte geeft dit . Ook word ik door haar gebombardeerd als haar vervangster . Zij moet naar de dokter.
En ja ,er komen pelgrims binnen . Suze uiteraard , een Engelsman die de route omgekeerd loopt , dus vanuit Santiago. Een Spanjaard die naar Merida loopt en een jong Duits stel die halfdood aankomen ; wat ik de afgelopen 2 dagen liep hebben zij in een dag gedaan .
Zij hebben maar een paar dagen vakantie en willen die dagen ( te?) veel lopen . Rond half 6 is de hospilaterea weer terug en kan ik mijn verantwoording terug geven . Met de Engelsman drink ik een wijntje in de bar. Hij blijkt een echte Engelsman ; formeel en afstandelijk. In de avond is het gezellig in de huiskamer bij de kachel. De voertaal is vooral Spaans; ik volg het een klein beetje, maar meepraten gaat nog te ver.
-
26 November 2019 - 23:57
Jab:
Hospitaleria oefening volbracht, missie geslaagd !
Diverse contacten, voertaal Spaans al te volgen, meepraten is niet ver meer, goed bezig Dorrie -
27 November 2019 - 09:58
Hein Hendriks:
Hoi Dorrie,
Heel dapper bezig! Maar is het geen vorm van zelfkwelling om dit te doen in dit jaargetijde? Het zou niks voor mij zijn, dat snap je wel, maar toch petje af. Wat trekt jou eigenlijk om hospitalera te zijn, begint de camino iets mystieks voor jou te krijgen, of zelfs iets heiligs? Of is het een roeping die niet veel met de camino te maken heeft?
En toch nog even over die loslopende varkentjes: die eten eikels en als ze tijdens het laatste deel van hun leven niks anders eten dan levert dat de meest exquise en duurste ham (de achterpoot) op, de "bellota", dat betekent ook "eikel". Voor de katholieke Spanjaarden was het varken iets heiligs juist omdat de moren dat niet mochten eten, rare jongens toch? Je hebt dus een bijzonder deel van de Spaanse cultuur met eigen ogen mogen aanschouwen.
Groetjes en veel succes met de rest van de reis, ik volg het graag, Hein.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
