Gastblog Tom: Venlo - Maastricht 200 km
Door: Tom Verstappen
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
12 Februari 2021 | Nederland, Maastricht
Een week geleden uit Venlo vertrokken om bij mama aan te sluiten. Met de bedoeling om op maandagochtend in Sittard op de intercity naar Amsterdam te stappen. De weergoden hadden andere plannen. Jaagsneeuw was het verhaal. Geen treinen, dus doorwandelen. Al onder de indruk van de Limburger akkers liepen we het zuiden binnen. Mooie bergjes opwaarts. On-Nederlandse plaatjes. En jaagsneeuw. Gelukkig in de rug. De overnachtingen waren fascinerend. Elke avond een ander Limburgs gezin als host. Mensen die je normaliter nooit zou ontmoeten en nu vertellen ze hun levensverhaal aan een geweldig diner. Voor de een waren we de eerste gast in de 3 maanden. De ander stelde hun gehele restaurant aan ons beschikbaar. De lieve vrouw had op alle tafels de kaarsjes aangestoken. Dan weer een gelovige dame die een substantieel deel van haar leven met moeder Theresa gewerkt heeft. De andere gastheer vluchtte op de boot “De Oranje” in 1954 van de Nederlandse-Indië oorlog. Een fascinerend scala aan vriendelijke mensen, uit een ondergeschoven provincie waar iedereen je groet op straat. Maar echt iedereen. En een aantal je toejuicht en sterkte wenst. Een provincie in rouw waar de carnavalsgekte in volle glorie los zou breken dit weekend. De verschillende carnavalsvlaggen zielloos aan de voorgevel hangend als een herinnering aan een tijd die ooit normaal was en voor deze mensen het absolute hoogtepunt van het jaar. Een provincie waar de mensen wat minder spastisch doen met de coronamaatregelen, niet in een kramp schieten als je je mondkapje vergeten bent. Daar kan Amsterdam nog heel veel van leren. Een provincie met lege winkelstraten en een verontrustende vergrijzing. Een ondergeschoven en ondergewaardeerde provincie. In Maastricht langs de basisschool en kinderhuis van mijn moeder gewandeld. Ook voor mij een trip down memory lane. Het Chinees restaurant op de hoek boezemde me nog steeds angst in. Het vuurwerk wat ze daar afstaken tijdens oud en nieuw 1996, mijn eerste oud en nieuw opblijven tot 12 uur als 8 jarig jochie, was meer een traumatische ervaring dan een feestnacht. Deze reis meemaken met mijn Moeder was een onvergetelijke ervaring. Een avontuur dat ik iedereen met klem aanraad om te doen me één van je ouders of kind. De natuur in. Telefoon op vliegtuigstand. Gevoelstemperatuur was -12 maar we kwamen met bruine toetjes naar Amsterdam. Met de intercity want die reed weer. Fijn naar Stephanie en Bobby die ik zo gemist heb en hierbij ook de groetjes wil doen. ❤️
-
12 Februari 2021 - 19:38
Sujato:
Fijn ,dat je er zo van genoten hebt,Tom .Hopelijk kun je deze ervaring meenemen in jouw Amsterdamse leven!Kompliment voor jouw schrijfkunst!Daar iets mee gaan doen?Liefs Sujato -
12 Februari 2021 - 19:38
Sujato:
Fijn ,dat je er zo van genoten hebt,Tom .Hopelijk kun je deze ervaring meenemen in jouw Amsterdamse leven!Kompliment voor jouw schrijfkunst!Daar iets mee gaan doen?Liefs Sujato -
12 Februari 2021 - 20:56
Minke Joosse:
Leuk Tom om jouw verhaal te lezen. Een unieke ervaring dat was het. Hoop dat je je dat nog lang mag herinneren.
Groet,
Minke Joosse
-
13 Februari 2021 - 00:18
Jab:
Mooie afsluiting Tom van een mooie reis door Nederland met je moeder, waar jij ook een stuk deelgenoot van bent geweest. Het is een prachtig verhaal geworden in een tijd waarin zoveel mensen misschien wel met hun hoofd tegen de muur wilden lopen van eenzaamheid, uitzichtloosheid, neerslachtigheid of depressieve gevoelens over de situatie waarin de qwerelsd is beland. Om dan zo'n mooie reis te volbrengen in je eigen kleine landje is fantastisch.
Petje af voor je Moeder met haar onuitputtelijke energie om dat in deze winterse omstandigheden met opgeheven hoofd en een glimlach te volbrengen, met uiteindelijk jou aan de hand, een ervaring om in je schatkistje te bewaren,.................. -
13 Februari 2021 - 19:20
Janina:
Prachtig Dorrie om al je belevenissen te lezen. Wat fijn dat je zoon Tom de laatste week met je meeliep. Prachtig hoe je zoon het ook weergeeft, mooie herinnering en wie weet gaat hij dit ooit met zijn dochter doen.
Nu weer even rust en genieten van het mooie winterweer.
Groetjes Janina
-
13 Februari 2021 - 21:13
Dharmo:
Lieve Tom, wat leuk om jouw wandelbelevenissen te lezen. Prachtige observaties over de ondergeschoven provincie Limburg. Ik ga er binnenkort ook een week wandelen, door jouw en Dorries verhalen heb ik hier nog meer zin in. Het moet idd heel bijzonder zijn om zo'n weekje als moeder en zoon met elkaar op te trekken. In de drukte van het leven komt dat er veel te weinig van. Je denkt dat je elkaar kent, maar je weet zoveel niet van elkaar! Bijzonder dat jullie dit gedaan hebben samen.
Zo te zien ben je ook hard op weg om net zo'n stoere loper te worden als je moeder.
Tot ziens en alle liefs Dharmo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
