Breiwerk

18 dec Salamanca
Het wordt een beetje saai zo! Deze ochtend wil ik naar museum, echter dit is pas om 11 uur open . Dan plan B . Ik heb gisteren op internet een breiwinkel gevonden . Die ga ik zoeken .Het is mooi weer ; fris met de zon . Ik kom nu weer en een heel andere buurt van Salamanca. En ja het breiwinkeltje vind ik . Het is een knus winkeltje. Een mevrouw zit er te breien , ze moet het nog leren . De verkoopster spreekt Engels en heeft heel wat patronen die ik kan uitzoeken . Het belangrijkste is voor mij dat ik de lege uren kan breien ; nu lees ik steeds , daarnaast is breien ontspannend.
Als ik terugloop van uit de mensa krijg ik een telefoontje van Cora. Een Nederlandse jonge vrouw die voor de herberg staat.
Ik heb 10 minuten nodig om er te komen . Zij is een stoere Nederlandse vrouw. Ze loopt 30 a 40 km per dag ; Vierdaagsen en Kennedy marsen . Dus een heel sportieve vrouw.
Ze loopt ook graag in haar eentje en vanaf hier naar Santiago . Ook met de kerst blijft zij lopen .Er komt ook nog een Spanjaard langs; hij is stil en teruggetrokken.
Ik word weer blij van een volle , nou ja 2,herberg .
Cora is open , vooral over haar ziekte. Op haar 32 ste kreeg ze de diagnose borstkanker. Een heftige periode heeft zij achter de rug . Dit is de eerste reis die zij weer maakt na haar ziekte; in haar eentje onderweg, in deze tijd van het jaar en grote afstanden lopend .Een dappere vrouw.
We brengen de avond goed door samen ; eten en praten en intussen ook onze eigen sociale kontakten bijhoudend.
Zoals het in een herberg hoort.