Twee wereldreizigers

21 december
Salamanca
Een rustige nacht en pas na half 9 wakker. Dat mag ook wel in de langste nacht.
Ik ontbijt in mijn eentje en bekijk daarna de cathedraal ; wat is die mooi en groots, en als ik naar boven kijk , zie ik de plek waar ik gisteren stond ; heel erg hoog.
Er is een mis bezig, voor mij een mooi meditatief moment. Zoals ik het gewend ben in kerken is het hier ook na een half uur stilzitten erg koud.
Rond 1 uur als ik net weer ga sluiten komen er 2 pelgrims binnen , en gelukkig dit keer Engels sprekend . Een Canadees en een Australiër. De Canadees is duidelijk een ervaren caminoloper . Hij heeft de Australiër onder zijn hoede genomen , die moet het nog leren!
In mijn vrije uurtjes wandel ik door de stad . Het is gelukkig een stuk droger, maar de wind is nog steeds heel hard . Er heerst een relaxed zondag sfeertje. Er zijn weinig toeristen , ik had in deze kerstweek een veel grotere drukte verwacht.
Na 4 uur ben ik in de herberg. Dan zijn de 2 mannen er ook snel . De Australiër komt over als een wat onhandige man ; en de Canadees zit helemaal in de rol van leraar.
De Canadees heeft vele camino’s gelopen . Ook in veel andere landen heeft hij gelopen. Hij vertelt er graag over.
De mannen gaan in de stad eten en ik maak mijn eigen potje.
De Australiër Julian , is geblesseerd aan zijn scheenbeen . Uit ervaring weet ik hoe naar deze blessure kan zijn . Dus maar de vraag of hij morgen kan lopen . De Canadees Michel vertrekt morgen naar Madrid , hij gaat daar naar toe om kerstmis te vieren .
s’Avonds kletsen we nog wat na; zij hebben grappige filmpjes opgenomen in de vliegende storm. Zij hebben 3 dagen in enorm slecht weer gelopen. Moesten meerdere keren door zo’n diep water dat de schoenen uitmoesten en de broek opgerold. Zij houden er goede zin bij.
Ik ben dan toch stiekem blij met mijn heerlijk warme herberg.