Geen dekens

12 januari
16 km
Lubián

Wat een fijne plek is het hier . Omdat het zondag is , en de afstand vandaag niet heel groot is, slaap ik uit.Er is een keuken , die we kunnen gebruiken en waar het gewoon warm is. Ik ontbijt goed ,met het brood uit het restaurant van gisteren . Winkels waren in dit dorp gisteren niet te ontdekken.
Het is wederom een stralende dag met een mooi opkomende zon .
De dag begint zwaar . De eerste 10 km is alleen maar stijgen . De hoge bergen waar ik al een paar dagen naar keek , moet ik blijkbaar over. Het gebergte heet het Cantrabisch gebergte , het vormt de grens van Galicië. Het klimmen kost me moeite, maar ik vind het wel heel indrukwekkend om zo alleen hoog in de bergen te lopen . Gelukkig zijn de paden goed.
Na een koffiestop in een dorpje loopt de weg opnieuw de bergen in . Nu door prachtig bosgebied met veel wildstromende riviertjes . Gelukkig houd ik mijn voeten droog . Er is een zeer geïmproviseerd bruggetje . Ik ben blij als ik daar heelhuids overheen ben . Op schaduwplekken moet ik goed uitkijken , er ligt veel ijs , en de rotsblokken zijn glibberig .
Ik heb een prachtig rustplek gevonden langs een riviertje . Dan moet ik er ineens aan denken dat er in dit gebergte wolven en beren leven . Ik ga er maar van uit dat de beren een winterslaap houden ; van de wolven weet ik het niet . Maar niet te veel bij stil staan .
Als ik bij de herberg aankom is die dicht . Er hangt een telefoon nummer van de vrijwilliger. Na 3 keer bellen , neemt hij op . En komt vrij snel daarna. Deze herberg wordt de ultieme uitdaging ; geen dekens. Wel verwarming en een keuken .
De volgende slaapplek is op 22 km afstand ; dus geen optie.
Gelukkig is de zon nu nog heel lekker en ik ga voor de herberg in de zon zitten . Weer overvalt me het gevoel dat men zoveel meer van een herberg kan maken ... waarom niet een paar dekens hier neerleggen ?
Als ik in de zon zit te lezen komt er een nieuwe pelgrim aanlopen . Het blijkt een Spanjaard te zijn ; Manuel . Hij spreekt goed Engels. Ik vind het fijn dat er een nieuwe pelgrim is die zich bij ons aansluit . Hij heeft een blessure aan zijn voet gehad , en is er nu onzeker over of hij Santiago kan halen .
Hij gaat naar een plek van wolven kijken ; helemaal hoog in de bergen .Dat vind ik interessant dus ik ga mee ; ook Hun gaat mee. Ik zie nu pas de omgeving . Het is een echt bergdorp; met mooie karakteristieke huizen . Het is een flinke klim naar boven . Zonder rugzak , gaat dit bij mij moeiteloos; wat een verschil .
Helemaal boven op de top is een muur waar wolven van buitenaf overheen kunnen ; mensen zetten er vroeger een schaap of een koe in . Wolven komen daar op af en kunnen niet meer uit de ommuurde ruimte. Als de dorpsbewoners het schaap niet meer hoorden ; wisten ze dat het dood was en dat de wolf gevangen zat . De wolf werd dan doodgemaakt. Volgens Manuel zijn er nu niet meer te veel wolven .
We eten samen in bar . Manuel vertelt dat hij zijn baan in de auto branche heeft opgezegd . Volgende maand gaat hij naar Australië . Hij gaat daar Engels studeren en werken om geld te verdienen . Ik waardeer het als mensen dit soort keuzes durven te maken .We hebben een leuk gesprek over o. a. een zinvolle invulling van je leven .
Dat is het mooie van de camino dat er altijd verassingen zijn ; en dat zo’n Manuel zomaar ineens op het pad is.
Maar nu eerst maar eens die nacht zonder dekens zien door te komen .