Te veel water
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
13 Januari 2020 | Spanje, Salamanca
13 januari
A Gudina
22 km
Het slapen zonder dekens is me niet tegengevallen . Het was warm genoeg , maar fijn slapen is het niet . Ik had vannacht heel hard mijn oordoppen nodig . Twee mannen om mij heen geeft veel geluid.
Ontbijten in de warme herberg is genoeglijk. Hun heeft zijn noedels, Manuel zijn koekjes en ik mijn brood met kaas, en uiteraard koffie.
Het is vroeg en nog donker als ik klaar ben voor vertrek. Om uit het dorp te komen heb ik gele pijlen nodig en die moet ik wel kunnen zien; dus even wachten tot het wat lichter is , rond half 9.
Het pad vandaag is mooi ; maar zo heftig . Echt survivelen. Ik loop door een bos , steeds bergop en de grond is een mengeling van ijs, water en rotsblokken . Het kan niet uitblijven dat ik een keer uitglijd en flink op mijn knie val . Bij het hardlopen heb ik geleerd; na vallen, als het enigszins lukt vooral door blijven lopen . En het lukt . Het survivelen is leuk , heel zwaar en ik ben blij als het pad later wat normaler wordt en vooral als ik na 10 km in een dorp kom met een bar.
Daarna wordt het pad anders . Soms is alles om mij heen mooi groen en soms ligt het gebied bezaaid met enorme rotsblokken. Het lijkt alsof de wereld hier is ontploft. Het is indrukwekkend om hier te lopen . Er is veel stromend water, vanuit de bergen ; en geregeld moet ik over zo’n stroom heen zien te komen . Een keer lukt dit niet, en mis ik een rotsblok; tot aan mijn enkels sta ik in t water.
Ik besluit maar om gewoon door te lopen . In het begin staat het water in de schoenen ; maar dit trekt weg en voelt het alleen wat nattig . Ik hoop natuurlijk dat ik op deze manier geen blaren ga lopen .
Als ik aankom in de albuergue ben ik behoorlijk gehavend; een blauwe knie en doorgeweekte voeten .
Een warme douche doet wonderen en ik voel me weer helemaal oké . Wat wel een probleem is is dat er hier weer geen dekens zijn . En deze herberg is veel kouder als gisteren. Ik loop het dorp in om te kijken of er ergens een slaapzak te koop is . Nee dus.Om half 7 komt de hospitalereo , om geld te innen .Als zij geen deken voor mij heeft kan ik hier niet slapen .
Manuel regelt het met haar en zij wil voor een keer dekens brengen .
Hun is helemaal in zijn element ; eindelijk heeft hij een keuken waar hij kan koken . Dit gaat hij doen voor ons ,iets met rijst.
Het is lekker ; rijst met veel knoflook en ui en vlees , en vooral veel wijn .
We hebben een gezellige avond met ons drieën, praten over van alles . Manuel vind het opzetten van een nieuwe herberg in deze regio een goed plan. Hij vindt het ook treurig dat deze prachtige dorpjes zo leeglopen .
Manuel wil morgen 34 km lopen . Hun de helft en ik hang er nog tussen in . Ga het af laten hangen van het weer en van hoe ik me voel.
A Gudina
22 km
Het slapen zonder dekens is me niet tegengevallen . Het was warm genoeg , maar fijn slapen is het niet . Ik had vannacht heel hard mijn oordoppen nodig . Twee mannen om mij heen geeft veel geluid.
Ontbijten in de warme herberg is genoeglijk. Hun heeft zijn noedels, Manuel zijn koekjes en ik mijn brood met kaas, en uiteraard koffie.
Het is vroeg en nog donker als ik klaar ben voor vertrek. Om uit het dorp te komen heb ik gele pijlen nodig en die moet ik wel kunnen zien; dus even wachten tot het wat lichter is , rond half 9.
Het pad vandaag is mooi ; maar zo heftig . Echt survivelen. Ik loop door een bos , steeds bergop en de grond is een mengeling van ijs, water en rotsblokken . Het kan niet uitblijven dat ik een keer uitglijd en flink op mijn knie val . Bij het hardlopen heb ik geleerd; na vallen, als het enigszins lukt vooral door blijven lopen . En het lukt . Het survivelen is leuk , heel zwaar en ik ben blij als het pad later wat normaler wordt en vooral als ik na 10 km in een dorp kom met een bar.
Daarna wordt het pad anders . Soms is alles om mij heen mooi groen en soms ligt het gebied bezaaid met enorme rotsblokken. Het lijkt alsof de wereld hier is ontploft. Het is indrukwekkend om hier te lopen . Er is veel stromend water, vanuit de bergen ; en geregeld moet ik over zo’n stroom heen zien te komen . Een keer lukt dit niet, en mis ik een rotsblok; tot aan mijn enkels sta ik in t water.
Ik besluit maar om gewoon door te lopen . In het begin staat het water in de schoenen ; maar dit trekt weg en voelt het alleen wat nattig . Ik hoop natuurlijk dat ik op deze manier geen blaren ga lopen .
Als ik aankom in de albuergue ben ik behoorlijk gehavend; een blauwe knie en doorgeweekte voeten .
Een warme douche doet wonderen en ik voel me weer helemaal oké . Wat wel een probleem is is dat er hier weer geen dekens zijn . En deze herberg is veel kouder als gisteren. Ik loop het dorp in om te kijken of er ergens een slaapzak te koop is . Nee dus.Om half 7 komt de hospitalereo , om geld te innen .Als zij geen deken voor mij heeft kan ik hier niet slapen .
Manuel regelt het met haar en zij wil voor een keer dekens brengen .
Hun is helemaal in zijn element ; eindelijk heeft hij een keuken waar hij kan koken . Dit gaat hij doen voor ons ,iets met rijst.
Het is lekker ; rijst met veel knoflook en ui en vlees , en vooral veel wijn .
We hebben een gezellige avond met ons drieën, praten over van alles . Manuel vind het opzetten van een nieuwe herberg in deze regio een goed plan. Hij vindt het ook treurig dat deze prachtige dorpjes zo leeglopen .
Manuel wil morgen 34 km lopen . Hun de helft en ik hang er nog tussen in . Ga het af laten hangen van het weer en van hoe ik me voel.
-
13 Januari 2020 - 22:13
Janina:
Hoi Dorrie, leuk wat je allemaal tegenkomt, hoop dat je goed slaapt en morgen weer fris kan vertrekken. Groet Janina -
13 Januari 2020 - 23:02
Jab:
Toch weer een bijzondere dag Dorrie, met wat tegenspoed, maar een dag. Die een mooi en gezellig einde krijgt en dan weer lekker slapen onder de deken(s), lekker slapen,.... -
14 Januari 2020 - 14:09
Addy:
Ha Dorrie, Een paar dagen gemist dwz Enorm genoten van je eerlijke verhalen: (dip, wel of geen communicatie met anderen, moeilijk looppad, geen dekens om onder te slapen, slechte of goede herberg etceteraetcetera), maar zelf geen echte gelegenheid gehad om te schrijven. Momenteel als fulltime mantelzorger voor mijn man wordt er veel onverwachte tijd opgeslokt, geen probleem, want hij is en blijft mijn "belangrijkste vrijwilligers-project", daar kan geen enkel bestuur tegen op. En dat weten ze!
Wat is deze trip toch totaal anders dan de beschrijvingen van de pelgrimstochten tussen april en september! Petje af hoor voor alles wat je tegen komt. Ijs, koude, rotsblokken op de weg, donkere bospaden,regen........brrr wat een verschil.Voor de volgende halte wens ik je weinig water, lekkere warme dekens en lekkere Brabantse koffie toe! Groet,
Addy -
14 Januari 2020 - 18:14
Wil:
Hoi Dorrie
Wat knap dat je je niet laat ontmoedigen, zelfs na een val en een paar natte voeten ga je nog op zoek naar een slaapzak. Petje af ! Hoop dat de volgende albergues een warme kachel en een lekker bedje hebben met zachte flanellen lakens ! En geniet van hetgeen “je” mannen voor je doen ! Lijkt me een supermooie omgeving daar !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
