Zwoegen
Blijf op de hoogte en volg Dorrie
16 Januari 2020 | Spanje, Salamanca
25 januari
Xunqueira
34 km
Vannacht hoorde ik het al ; regen , regen , regen.
Bij het opstaan is het niet anders. Op de buienradar is te zien , dat het rond 11 uur droog is . Ik neem al snel het besluit om te wachten , op de droogte .Ik zie dan wel hoe ver ik kom vandaag . De keuze is 20 of 33 km .Om 9 uur is het echter al droog en waag ik het erop om te vertrekken ; goed voorzien van plastic poncho , regenjas en beschermhoes. Dit blijkt erg overdreven. Al snel is het veel te warm en gaan de regenspullen de rugzak in.
Na 7 km begint de grootste stijging van deze camino . Er komt geen einde aan . Na iedere bocht denk ik nu heb ik de top bereikt, dan is er weer een nieuwe berg . Ik moet iedere keer stilstaan om op adem te komen ; ga helemaal stuk . Tijdens deze klim komen gedachten op ; van wat doe ik hier? Waar ben ik mee bezig ?
Uiteindelijk komt die top ; en dan is het voor de rest van de dag vooral dalen ; wat ook weer niet meevalt. In het dorp op 20 km drink ik een goede kop koffie en van de barman krijg ik er een enorm plak cake bij . Ik voel mijn goede energie terugkomen , ook is er inmiddels een heerlijk zonnetje gaan schijnen , dus de keuze is gauw gemaakt ; doorlopen .
Ik geniet weer van de mooie omgeving , van het alleen op pad zijn . Tot ik ineens midden op de weg tegen een enorme waterplas aanloop.
Via verschillende wegen probeer ik er om heen te lopen; echter zonder resultaat. Een resultaat is dat ik val , ik vang mezelf op met mijn arm waardoor de schouder flink pijn doet . Vooral het omdoen van rugzak doet erge pijn .
En nog steeds moet ik over het water heen . Er blijft geen andere keuze als schoenen en sokken uit; broek oprollen tot boven de knieën, en door t water . Ik zak diep in de modder en broek wordt nat . Ook struikel ik half waardoor schoenen en sokken die ik in mijn hand heb ook nat worden . Om alles te laten drogen loop ik een heel eind op teenslippers. Hier baal ik allemaal enorm van .Door dit alles voel ik moeheid sterk opkomen . Een geluk is het dat de zon nog steeds schijnt .In een volgend dorpje is er gelukkig een bar ; waar ik nog een kop koffie drink . Voordat ik daar wegloop is het half 6 . Ik moet dan nog ruim 5 km . In het donker door een bos lopen lijkt me niet aantrekkelijk, dus flink doorlopen .
Van Manuel heb ik inmiddels begrepen dat hij overnacht in een hostel, met dekens . Dit ga ik ook doen ; na zo’n dag als vandaag heb ik geen zin meer in gedoe.
Om half 7 , net voor t donker kom ik aan . Ik kan even niets meer ; alleen maar op bed liggen . Bij t hostel is ook de bar . Ik hoef dus ook niets meer ; alleen douchen , eten en slapen .
Xunqueira
34 km
Vannacht hoorde ik het al ; regen , regen , regen.
Bij het opstaan is het niet anders. Op de buienradar is te zien , dat het rond 11 uur droog is . Ik neem al snel het besluit om te wachten , op de droogte .Ik zie dan wel hoe ver ik kom vandaag . De keuze is 20 of 33 km .Om 9 uur is het echter al droog en waag ik het erop om te vertrekken ; goed voorzien van plastic poncho , regenjas en beschermhoes. Dit blijkt erg overdreven. Al snel is het veel te warm en gaan de regenspullen de rugzak in.
Na 7 km begint de grootste stijging van deze camino . Er komt geen einde aan . Na iedere bocht denk ik nu heb ik de top bereikt, dan is er weer een nieuwe berg . Ik moet iedere keer stilstaan om op adem te komen ; ga helemaal stuk . Tijdens deze klim komen gedachten op ; van wat doe ik hier? Waar ben ik mee bezig ?
Uiteindelijk komt die top ; en dan is het voor de rest van de dag vooral dalen ; wat ook weer niet meevalt. In het dorp op 20 km drink ik een goede kop koffie en van de barman krijg ik er een enorm plak cake bij . Ik voel mijn goede energie terugkomen , ook is er inmiddels een heerlijk zonnetje gaan schijnen , dus de keuze is gauw gemaakt ; doorlopen .
Ik geniet weer van de mooie omgeving , van het alleen op pad zijn . Tot ik ineens midden op de weg tegen een enorme waterplas aanloop.
Via verschillende wegen probeer ik er om heen te lopen; echter zonder resultaat. Een resultaat is dat ik val , ik vang mezelf op met mijn arm waardoor de schouder flink pijn doet . Vooral het omdoen van rugzak doet erge pijn .
En nog steeds moet ik over het water heen . Er blijft geen andere keuze als schoenen en sokken uit; broek oprollen tot boven de knieën, en door t water . Ik zak diep in de modder en broek wordt nat . Ook struikel ik half waardoor schoenen en sokken die ik in mijn hand heb ook nat worden . Om alles te laten drogen loop ik een heel eind op teenslippers. Hier baal ik allemaal enorm van .Door dit alles voel ik moeheid sterk opkomen . Een geluk is het dat de zon nog steeds schijnt .In een volgend dorpje is er gelukkig een bar ; waar ik nog een kop koffie drink . Voordat ik daar wegloop is het half 6 . Ik moet dan nog ruim 5 km . In het donker door een bos lopen lijkt me niet aantrekkelijk, dus flink doorlopen .
Van Manuel heb ik inmiddels begrepen dat hij overnacht in een hostel, met dekens . Dit ga ik ook doen ; na zo’n dag als vandaag heb ik geen zin meer in gedoe.
Om half 7 , net voor t donker kom ik aan . Ik kan even niets meer ; alleen maar op bed liggen . Bij t hostel is ook de bar . Ik hoef dus ook niets meer ; alleen douchen , eten en slapen .
-
16 Januari 2020 - 10:09
Wil:
O Dorrie wat een shitdag. Op zulke dagen lijkt alles je tegen te zitten. Maar wat knap dat je toch naar een oplossing zoekt al pakt dat niet goed uit.
Ik hoop dat je schouder niet echt geblesseerd is en je lekker hebt kunnen eten en goed hebt kunnen slapen en weer fris en fruitig aan de volgende dag kunt beginnen.
Liefs, Wil -
16 Januari 2020 - 12:48
Addy:
Ai, dat had fataal af kunnen lopen die rot-plas.......! Waarom? Kon jij inschatten wat er onder dat water zat? Een diep gat, een overgelopen zandpad?of alleen modder?
Pffft, waaghals! God-dank weer alles goed gegaan! Chapeau Dorrie!
Maar kunt heel veel,maar niet alles...!
Houd je dat een heel klein beetje in de gaten, voor zover ik me er mee mag bemoeien!! Grapje en groet! Je sjouwt maar..... -
16 Januari 2020 - 15:38
Ans:
Lieve Dorrie, wat een tocht, wat een afzien en wat had er allemaal wel niet kunnen gebeuren. Heb je misschien haast, waarom niet stoppen bij de 20 km , lekker wijntje ff van de zon genieten, lekker een hapje eten en op tijd naar bed?
Santiago wacht wel.op jou hoor
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
