2 april

april van As Maronas naar Negreira 25 km . (467km)

Het was , zoals ik al voorspelde een onrustige nacht . De snurkgeluiden kwamen uit alle hoeken . Ik ontdekte pas gisterenavond dat ik mijn oordoppen kwijt was ,goed balen . Vannacht had ik echt het gevoel; “ ik wil naar huis”.

De morgen is heel koud . Het ijs staat dik op de autoramen, en het gras ziet wit van de rijp.

Door die Fransen , die al om 6 uur begonnen te pakken , ben ik vroeg op pad . Ik zie de zon opkomen , en al snel geeft die warmte . Ik word daar weer blij van , net als van het lopen in deze mooie omgeving. Het landschap blijft mooi , zeker met die felblauwe lucht. De nare wind van gisteren is weg , het wordt een aangename dag . In het prachtige landschap staan helaas veel ontsierende windmolens.

Tja onze energie moet ergens vandaan komen .

Het blijft moeilijk om de weg te ontdekken in de tegengestelde richting . Ik loop geregeld verkeerd en dan vertrouw ik maar op de zon . En soms wacht ik tot er pelgrims aankomen , die wel de goede richting doen . In de albergue kom ik Patricia tegen . Zij doet hetzelfde als ik en zij heeft precies hetzelfde probleem ervaren . Het doet mij goed om te horen dat ik niet de enige dommerd ben .

Zij heeft gelopen met haar vader en haar opa . Zij zijn met de bus teruggegaan. Opa is 80 en heeft kanker gehad. Hij was zo blij dat hij dit kon doen . Patricia heeft er ook een goed gevoel over dat ze dit met hen samen heeft kunnen doen .

Ik ben blij dat ik eindelijk weer eens op een plek ben met een supermarkt . Het in een restaurant eten gaat tegen staan . Het eten is te laat , te vet en er is te weinig groente bij .

Ook lukte het in deze plaats om oordoppen te vinden .. dat geeft een goed gevoel, voor als het nodig is .

Overnachting ;Albergue de peregrinos de Negreira