6 febr

6 febr Fatima Tomar by bus

Ik raak er smorgens gestresst door dat het zo moeilijk is om een overnachting te vinden . De 42 km van vrijdag waren te veel . Uiteindelijk lukt het om een route te vinden van 25 km . Ook dat vind ik , zeker in deze bergen te veel, maar het is niet anders nu . Nog steeds zijn de echte albergues gesloten .

Dan een klop op mijn deur , dat is Alexander. Hij is nogal verontwaardigd dat ik vandaag wil vertrekken. Vlg hem moet ik minstens 4 dagen blijven om de spiritualiteit te voelen . Hij is zelfs bereid om mijn spullen in Tomar met zijn auto op te halen . Echter ik blijf bij mijn standpunt. Ik vind Fatima een byzonder mooie ervaring, maar wil morgen weer door met mijn camino.

Ik heb nog tijd om naar het plein bij de kerk te gaan . Langere tijd zit ik daar in de zon naar al die mensen te kijken . Ze staan in enorme lange rijen om een kaars te kunnen opsteken . En het op de knieën lopen gaat steeds door . Het blijft me verbazen . Intussen schalmt er een mis over het terrein . Dat maakt de sfeer compleet. Voor mensen die gelovig zijn zal dit allemaal nog veel meer betekenen als voor mij .

In de namiddag neem ik de bus terug naar Tomar. In 40 minuten rijd ik nu , waar ik vrijdag bijna 8 uur over liep . Heel gemakkelijk maak ik het mezelf niet . De weg zit vol haarspeldbochten, en het is bergachtig.

In het hostel word ik vriendelijk welkom geheten . Ik ben alleen op de vrouwenzaal. . Op de mannenzaal is wat meer leven . Grappig dat ze hier vrouwen en mannenzalen hebben . Dat maak ik niet vaak mee. Maar zeker zo rustig