14 maart van Ponte de Lima naar Rubiaes 19 km .

De nacht was te koud , en daardoor niet erg aangenaam . Alle kleren die ik op de slaapzak had gelegd . Vielen er steeds vanaf .

Ik ben blij als de dag weer begint , en om 8 uur ben ik op pad .Franzi is ook weer redelijk fit , maar zij gaat eerst ontbijten. We gaan elkaar vanavond weer ontmoeten . Vandaag staat de hoogste klim van de camino op het programma.

Die is inderdaad pittig , maar redelijk goed te doen . Ik loop met een stok , die ik in het bos heb gevonden. Dat geeft iets meer ondersteuning.Ik had me vooral zorgen gemaakt over de afdaling, maar die valt reuze mee. Het is fris vandaag , heel af en toe een mager zonnetje; maar droog ; en dat is het allerbelangrijkste. De route is mooi , vooral veel bossen , die heerlijk fris en groen ruiken . Het gebied is bergachtig.

Om 2 uur ben ik bij de herberg ; waar de deuren openstaan , maar waar niemand is . Omdat het een privé herberg is , blijf ik toch maar buiten wachten .

Als het mij te lang duurt bel ik , en dan verschijnt Maria. Een mooie Italiaanse vrouw , zij is de eigenaresse van deze herberg. Het is een prachtig oud huis , met veel grond eromheen.Zij woont boven en de herberg is op de begane grond . In de keuken is een houtkachel , waar ik dol op ben .Franzi komt ongeveer een uur na mij . We eten samen en wat heel grappig is , Franzi wil gezinstherapeute worden , mijn beroep dus . Zij heeft vanavond een meetingbijeenkomst over haar komende opleiding . Ik volg dit met veel interesse .

Later op de avond komt Maria nog even binnen , om te vertellen dat ze naar bed wil omdat ze ziek is . Het is geen covid , zegt ze , ze deed een zelftest. Hier hoop ik natuurlijk zeer op ; de covid is niet ( meer ) heel erg ; maar hier blijf ik toch liever gezond.

s’Avonds gezellig bijgepraat met Lara.

overnachting ; alojamento ninho