1 februari

1 febr van Santarem naar Pombalihno 26,5 km (141)

Vroeg in de morgen staat Nicolaas mij op te wachten . Hij is al helemaal klaar voor vertrek . Ik nog niet . Maar ik loop met hem mee de stad in om nog even samen koffie te drinken . Dit lukt moeizaam omdat het nog geen 8 uur is . Na de koffie ga ik terug om spullen in te pakken en op te halen.

Rond 9 uur ben ik op pad . Via de Porte de Santiago loop ik de stad uit. Dan volgt er een moeizame afdaling . Ik ben er erg op gefocust om niet te vallen .

En blij als ik weer gewoon vlak kan lopen . Het is een stralende dag , dat begint gewoon te worden . Het eerste stuk loop ik door eindeloze druivenvelden , Mooi en rustig . Het plaatsje Vale ligt hoog , dus dat is klimmen .

Later kom ik voor de eerste keer in Portugal in een mooi bos met vooral eucalyptus bomen .

Aanvankelijk wordt de weg goed aangegeven, maar ik sta ineens voor een berg , waar ik geen zin in heb en die voor mijn gevoel ook nog de verkeerde kant opgaat .Dus ik besluit om naar de weg te gaan . Dit loopt niet ontspannen. De weg heeft onoverzichtelijke bochten , waardoor ik goed moet luisteren of er een auto aankomt , dan kan ik bijtijds in de berm springen .

Plotseling komen er meerdere grote honden in de verte op mij af . Ik loop terug en hoop erop dat er iemand is die ze terugroept . Dat gebeurt niet . Ik vind het eng en besluit de dazer te gebruiken, want ik zal er langs moeten . Als ik weer bij hen in de buurt kom beginnen ze weer hard te blaffen ; de dazer werkt ; ze blijven mooi op afstand en ze stoppen zelfs met blaffen . Heel snel loop ik langs ze met een hart, kloppend in mijn keel .

Brr die honden zijn een nachtmerrie .

Het stuk langs de weg duurt lang en ik ben heel blij als ik in de buurt kom van mijn overnachtingsplek .Dit keer heb ik een heel appartement voor mezelf . Heerlijk vind ik het , zeker na zo’n vermoeiende dag .

Overnachten; Casa das Portas