Nu echt beginnen

16 februari

Rijoja 15 km

Gisterenavond kwam de Belgische mevrouw al snel terug, terwijl ik mijn verslag aan t schrijven was. Daar stoorde zij zich helemaal niet aan. Ze rebbelde maar door, over alles wat ze allemaal deed en kon. Hier hoorde o.a. bij dat ze Chinees kon en Russisch aan t leren is. Natuurlijk best indrukwekkend.Echter ik zat niet te wachten op al die verhalen. En stiekem was ik blij dat ze nog een dag in Almeria blijft.

Toen ik al sliep kwamen er nog 2 extra gasten. Zij deden hun best om het zachtjes te doen. Echter..snurken..

Een van de ongemakken van de camino. Mijn oordoppen zaten te ver weg gestopt. Die zal ik op gaan zoeken..en maar weer aan wennen.

Nellie maakt t ontbijt klaar.

Ik moet mijn idee over Nelly echt bijstellen..ik heb haar verkeerd beoordeeld. Ze heeft een superlekker ontbijt klaargemaakt, met o.a. kaas en koffie. Dat ruil ik graag eenin voor mijn gezonde haver ontbijt. Detongen komenmeer los, ook van mijn kant.

Zij heeft veel van de bekendecamino's gelopen en zij vond dat er te weinig was voor de pelgrims in Almeria. Sinds een jaar heeft ze deze herberg.

Ze heeft een lieve man die haar helpt.

Mij en een australisch echtpaar brengt ze naar de gele pijlen in de stad. Het afscheid is hartverwarmend. Foto's en veel knuffels, alsof we de beste vrienden ooit zijn.

Het is bewolkt en er staat een stevige noordenwind, die staat tegen.

De rugzak valt mij tegen, dat iswennen.

De gele pijlen zijn talrijk,verdwalen hoeft niet.

Ik maak me snel los van het echtpaar en voel me blij dat ik begonnen ben, met de camino.

De bewoonde wereld is leuk en gezellig,veel koffietentjes en mensen op straat. Als ik buiten de bebouwde kom ben, schrik ik. Ik loop door een gebied met alleen maar zand, stenen en af en toe een verdroogde struik. Door de harde wind is het stoffig en loop ik stof te happen. Zo zou ik me het einde van de wereld voorstellen. Heel naar.

De voorspelling is dat Spanje deels uit woestijn gaat bestaan. Dit is een voorloper..heel akelig.

Niet fijn om op deze manier door " de natuur" te lopen. Het is zo droog. Er zijn bruggen, maar geen rivieren.

Rond half 1 ben ik , na 15 km op de plaats van bestemming. Die 15 km waren voor de eerste dag genoeg. Her en der ontstaan er pijntjes.

Ook deze albergue wordt beheerd door Nelly. Zij stuurt ons de code waarmee wij naar binnen kunnen. Er is geen hospitalerea . Het gebouw hoort bij een sportcomplex. Is eenvoudig maar prima, met bedden, dekens en een fijne douche.

Zoals ik me had voorgenomen ga ik me aanpassen aan de Spanjaarden en tussen de middag eten.

Ik beland in een lokaal tapasrestaurant. Het smaakt me heerlijk. Er is , zoals dat in Spanje gaat een enorme herrie, 3 tv's met verschillende zenders,.maar zoals ik het observeer een gezellige drukte engemoedelijkheid.

Als ik weer terugkom in de herberg zijn de 2 Duitse jongens er ook . Zij hebben de achterkant van de herberg ontdekt, waar zowaar een zwembad is. Helaas ziet het er nogal goor en groenig uit; ik waag me er helaas niet in.

Om 3 uur ben ik kant en klaar ;gegeten, gedoucht, kleren gewassen..en nu...

Gelukkig heb ik mijn ereader met het mooie boek van Nino Haratischwili.Aan het zwembad, in de zon; dat kan slechter.

Af en toe buurt ik wat met de Duitse jongens . Zij lopen een week, en moeten daarna weer aan t werk.

In de avond loop ik nog een rondje door t dorp. Er valt niets te beleven.De luchten zijn byzonder. Ik voel dat ik spierpijn heb. Liever zou ik morgen weer 15 km lopen, echter pas na 22 km , ook nog met behoorlijke hoogteverschillen, is er een slaapplek.Daar verander ik weinig aan.

Verzonden vanafOutlook voor Android