Een koude school

21 februarilaPeza 22 km (163)

Wat was mijn grothuisje een fijne plek. Een keer in

een gewoon ademend bed met lakens, en niet zo'n plastic pelgrimsbed. Het huisje was leuk ingericht en alles was piepklein, maar compleet. Een soort tiny huis.

Hier had ik best nog een dagje willen blijven, echterer waren verschillende overwegingen om dit niet te doen. Het is voorlopig de laatste zonnige dag, en ik zit nu lekker in de loopflow. Dus ik kies ervoor om gewoon te gaan lopen.

Ik heb mijn haver gevondenin de grote supermarkt en met een gezond ontbijt kan ik vertrekken.

Nadat ik de stad , die behoorlijk groot is, uit ben kom ik in een bos. Dat is voor de eerste keer, wandelen in een bos. De droogte is hier beduidend minder. Het bos ruikt fris en is groen.

Na 10 km bos, waar ik niemand tegenkom vind ik het genoeg enfijn om in de bewoonde wereld te komen.

Het bos is mooimet alleen vogelgeluiden.

De omgeving blijft, met de enorme rotsbergen met sneeuw, indrukwekkend.Ik zie onderweg op veel plekken rotshuizen en er zijn prachtige vergezichten. Het is een toeristisch gebied, niet dat ik ze veel zie rondlopen, maar ik zie vooral in de kleinedorpjes grote hotels en veel restaurants.

Het laatste stuk loop ik langs een autoweg. Ik heb in het dorp blijkbaar niet goed opgelet, en toch weer een pijl gemist. Op de bordjes zie ik dat deze weg naar Lapeza gaat, het dorp waar ik ook moet zijn . Ik vind het daarom niet nodig om terug te gaan om de gele pijlen te zoeken. Dan loop ik maar een stuk minder idyllisch.Het is niet druk op de weg. ..dus het valt mee.Het is goed voelbaar dat er ander weer aankomt. De lucht is niet meer strakblauw, zelfs bewolkt en de wind is hard en fris.

In Lapeza is de herberg gevestigd in een oude school.Met een code kan ik naar binnen..Het is er groot , ongezellig en koud en ik heb het vermoeden dat ik hier vannacht alleen zal zijn. Niet heel tof.

Zo verschillend kan het zijn op de camino.

Om mezelf te verwennen ga ik op zoek naar een bar voor een wijntje. Die bar vind ik, het is er heerlijk warm, er staat een grote pelletkachel in de zaak. Echter ook hier ben ik alleen.Ik laat het wijntje me goed smaken en intussen kijk ik naar de tv die uiteraard aanstaat . Het is vooral reclame wat ik te zien krijg en een programma over mannen die in groeven werken, niet heel boeiend . Maar ik zit hier lekker warm en de wijn smaakt goed.

In de school wordt het er niet gezelliger op. Gelukkig staat er een radiatortje waar ik ongeveer bovenop ga zitten .

Ik heb nog een leuk tel gesprek met buurvrouw Marja, waardoor ik weer op de hoogte ben van het wel en wee van mijn fijne buurtje.

Er blijft verder weinig over als naar bed gaan, diep onder de dekens met de e-reader, waar ik het mooie boek lees "de herinnerde soldaat" van Annejet van Zijl.

Verzonden vanafOutlook voor Android