Lente

21 maart Trujillanos 18 km (646).

Mijn kamergenoot , de egocentrische Belg vertrok vanmorgen met zijn hoofdlamp om 5 uur.

Wat daar leuk aan is snap ik niet, maar ieder doet de camino op zijn of haar manier.

Gelukkig val ik daarna weer in slaap. Ik loop rond 8 uur, dat is inmiddels mijn normale tijd.Het is bewolkt maar warm. Tijdens het lopen twijfel ik heel even of ik mijn regenspullen moet zoeken. Die zitten helemaal onder in de tas. Echter na 7 druppels stopt de regenal weer.

Als de zon doorbreekt wordt het warm, buienradar meldt 25 graden.Er staat gelukkig een stevige wind.

De weg is niet byzonder vandaag. Voortdurendlangs de snelweg, dit keer wel op een zandpad er naast. Het is vandaag de eerste lentedag. Dat is zelfs langs de autoweg goed te merken. Volop prachtige bloemen in mooie kleuren, en de meeste bomen lopen uit .

Wat vandaag en ook gisteren opviel , was en is de rotzooi langs de weg. Plastic flessen, blikjes en allerlei eet verpakkingen.Ik vind het onvoorstelbaar dat mensen dit nog steeds gewoon uit de auto kiepen. In Nederland loop ik, normaal gesproken niet langs de snelweg, maar ik hoop toch dat de bermen bij ons iets schoner zijn.

Ik heb de route vandaag door de helft gedaan. Zo kan ik morgen op tijd in Merida zijn. Merida is een mooie stad, met Romeinse gebouwenmuren en poorten. Ik heb in de middag tijd om daar rond te kijken.

Ook ben ik nu voor de laatste keer op een plek alleen.In Merida komen de camino Mozarabe en de via de la Plata bij elkaar. Ik ben bang dat het dan een stuk drukker wordt. De Spanjaarden hebben ook nog eens vakantie volgende week.

Ik loopde via de la Plata tot aan Salamanca niet voor de tweede keer maar zelfs voor de derde keer.

Ik ga ervaren hoe dit mij bevalt. Ik heb er goede herinneringen aan.

Ik weet niet waar Ayelet en haar man zijn gebleven. Zij hadden het overeventueel een taxi nemen naar Merida. Ook dat is een manier van pelgrim zijn, die ik niet goed snap.

Ik kom vandaag uit bij een aparte albergue.Het is een landgoed met allemaal huisjes. Een huisje is de slaapzaal, één de keuken en in een woont de hosp.

Hij praat veel...en geregeld houd ik mijn Google translate voor zijn mond. Dat werkt een beetje. De grote lijnen over sleutels, fornuizen douches etc snap ik.

In de middag geniet ik van de zon, en van de WiFi.

De hosp gaat en komt weer terug , met weer hele verhalen. Ik begrijp vaag dat hij nog gasten verwacht.

Ik heb vandaag in de supermarkt een appel gekocht, waar ik me helemaal op zat te