De kolkende rivier

12 maart Calatravena. 19 km (458)

Helena kijkt toch wel verlekkerd naar mijn haver ontbijt. Ze begint nog meer te vertellen. Ze is apotheker. Ze weet veel over het functioneren van het lichaam. Ze heeft veel te vertellen, en zeker interessante zaken.

Het is weer een prachtige ochtend, met een strak blauwe hemel. De dag begint meteen met een flinke klim uit het dorp. Het dal lichtmooi in de ochtendmist.

Na het dorp loop ik een heel eind door het bos, waar de vogeltjes net zo blij zijn als ik. Ik vind het magisch om in dit mooie bos te lopen..af en toe bergje op, en bergje af. Wel loop ik steeds met het gevoel dat ik straks voor een kolkende rivier sta. En dan...een taxi bellen...vanuit de rimboe?

En ja na anderhalf uur is daar de rivier. Niet kolkend maar snel stromend met stenen , waar je met een goede balans, die ik niet heb, redelijk gemakkelijk over heen kunt lopen. Ik heb geen idee hoe diep het is.

Eerst ga ik maar eens op zoek naar een stok. Dat wordt een halve boom. Schoenen en sokken uit.

De schoenen maak ik vast aan de rugzak.Ik loop langs de stenen en voel voor me met de stok hoe diep het is. Gelukkig heb ik een korte broek aan die net niet nat wordt. Wat ben ik blij als ik redelijk ongeschonden aan de overkant ben. Daar zit Helena. Zij heeft mij met verbazing gevolgd....en ze snapte niet wat ik in dat water aan het doen was. Als je jong bent, zij is 34, is het ook niet zo goed te snappen waarom je niet gewoon over die stenen loopt.

Daarna gaat de tocht verder. Het blijft een mooie dag, met een mooi pad.

Ik loop verder samen met Helena, dan komen uiteraard de verhalen en zieleroerselen los. Zij heeft , ondanks dat ze jong is heel wat achter de rug. Ze is ook oprecht geinteresseerd in mijn verhalen. Het kontakt is prettig..Zo lopen we zo 2uur , over een pad met vaak grote waterplassen tot we onze bestemming bereiken.

Dat is een privé hostal in the Middle of nowhere. Er is niemand thuis, maar we hadden een berichtje dat de sleutel onder de bloempot zou liggen.

Er lopen 2 enorme herdershonden rond. Ik ben blij dat Helena bij mij is. Zij is iets meer onverschrokken als ik. Later op de dag vertrouw ik de honden, en vind ik ze zelfs leuk.

Het huis is nogal rommelig en ook Rosa die ik aan de lijn krijg is chaotisch.

We wachten maar netjes tot Rosa er is. Haar man komt eerder. Van hem krijgen we een handdoek , zodat we kunnen douchen. Verder zitten we wat te hangen op het terras, wel lekker in de zon.

De wasmachine draait en heerlijk vind ik het om de was lekker droog

te zien wapperen.

Rosa belooft dat om 6 uur het eten klaar is.

Dit lukt natuurlijk niet...maar omdat zij zo leuk is en dat Spaanse heeft , kan zij dit maken.

Haar eten is voortreffelijk, het lekkerste wat ik tot nu toe at. Een recept met varkensvlees, aardappels, groenten, zo lekker klaargemaakt.We zijn inmiddels met een leuk echtpaar uit Israël, hun namen kan ik niet onthouden,en een typische Fransman Erik. En Helena maar zij eet niet.

Echt genieten dit.

Verzonden vanafOutlook voor Android