Caminomood

Alcala la Real 26 km ( 270)

Pas om half 8 schiet ik wakker, normaal spring ik om 6 uur al mijn bed uit. Het werd gisteren bij t haardvuur ook wat later als normaal.

Weer een prachtige, frisse koude ochtend.

Moclin ligt boven op de berg, die we gisteren moesten beklimmen. Nu moeten via de andere kant naar beneden. Dat is meteen goed uitkijken, want ook het dalen aan deze kant isstijl.

Een tijdje loop ik langs een rustige autoweg wat te dromen, ineens stopt er een auto naast me.De Spanjaard maakt mij duidelijk dat ik de verkeerde kant op aan t lopen ben. Ik geloof hem meteen, omdat ik me realiseer, dat ik al geruime tijd geen pijlen meer heb gezien. Wat ben ik deze man dankbaar , ik zeg heel vaak "muchas gracias"

Dit zijnachteraf gezien 2×2 km extra. Niet handig op zo'n dag als vandaag, die lang genoeg is.

Ik moet blijven opletten.

De omgeving blijft mooi, het lijkt wat minder rotsig en wat meer glooiend te worden. De besneeuwde toppen blijven mij achtervolgen.

De klimmetjes blijven pittig en de afstand vind ik voor vandaag meer als genoeg. De camino loopt soms langs stukken autoweg. Ik vind dat de auto 's ontzettend hard rijden, geregeld moet ik in de berm springen.

Er is onderweg een dorpje om koffie te drinken. De bar heeft een terras. De barman maakt het terras speciaal voor mij open. Dat is net een sprookje. Ik zit daar in de stralende zon , uit de wind , met uitzicht op de sneeuw...daar wil ik niet meer weg ...

Eindelijk doemt Alcala la Real op. Het iseen grote stad, met veel supermarkten en bars. De supermarkten zijntot half 6 dicht. Ik ben blij als ik langs een "Dia" kom die open is.

Zo kan ik boodschappen doen en in t Hostal gelijk eten klaarmaken.

Ik koop o.a. een tortilla met Spinazie.

Rond 3 uur arriveer ik in t hostal; het eerste wat ik doe is eten op het terras in de zon. Het eten smaakt daaroverheerlijk. Veel lekkerder als gisteren in t restaurant.

Er is geen gemeenschappelijke ruimte en een klein keukentje. Dat is wat jammer. Ik heb mijn eigen kamer, ik weet dadelijk niet meer wat het is om op een slaapzaal te liggen.

Paulo, José en ik zijn de enige 3 gasten hier. Zij delen een kamer. Paulo is ergnetjes, hij klaagt over de vieze keuken. Hij heeft daar zeker gelijk in. Alles wat je vastpakt voelt vettig.Ik vind het ook vreemd, zeker omdat dit hostal gerund wordt door een echtpaar, dan zou je toch verwachten dat het schoon is.Ik erger me er niet zo aan , ik was alles af voordat ik het gebruik.

Ik merk steeds meer dat ik in de camino-mood kom; zo fijn , zo'n leven vanalleen maar lopen, soms zwoegen, dan weer op een mooi terras zitten, genieten van de zon...iedere middag weer spannend van hoe zal mijn slaapplek er uitzien , wat en waar eet ik...zo simpel en eenvoudig .

Verzonden vanafOutlook voor Android