Goede vrijdag

29 maart Carcaboso 32 km (836)

Ik heb er weer zin in, na de, wat wandelen betreft, rustige dag. Het regent bij vertrek,maar daar ga ik deze dagen gewoon van uit. De morgen begint vrij snel in een natuurpark . Daar is het heerlijk fris en groen. Er staat geen wind ,waardoor het aangenamer is als de dagen hiervoor. De regen stopt vrij snel en dan is het fijn lopen. Hoewel het water op de paden en de modder maken het niet gemakkelijk. Ik loop het liefste door het gras, dat is soms kniehoog. Dat is minder glibberig. Echter mijn schoenen en sokken en voeten worden van het natte graskletsnat.

Lopen in de natuur ,alleen, is fijn voor een uur, ook nog wel voor 2 uur, maar als het 3 uur is, is het wel heel lang. Ik kom niemand tegen . De omgeving is prachtig.

De natuur eindigt met een rivier waar ik doorheen moet. Ik zie dat er op de bodem scherpe stenen liggen. Dit durf ik niet aan met mijn blote voeten. Mijn voeten zijn toch nat..dus dan maar met mijn schoenen door de rivier.

Daarna de schoenen leeg gooien, sokken uitwringen en doorlopen.

Dat is even wennen, maar bijna alles went.

Het laatste stukje loop ik met een Noor. Hij slaapt in een tent. Dat vind ik dapper, met deze weersomstandigheden.Afgelopen nacht heeft hethard geregend.

Ik kom bij de albergue aanmet 2 koreaanse meisjes. Wat die doen weet ik niet, maar zij hebben keurige droge, moddervrije schoentjes.

Ik bel naar de hospitalerea en zij vertelt waar de sleutel ligt. Ze heeft hele verhalen aan de tel. over reserveren , ik snap het natuurlijk niet. Wat ik wel snap is dat ik moet wegwezen.

In de kamer staat een bank, en ik beslis voor mezelf dat, als ik geen bed krijg, ik op de bank ga liggen. Een byzonderr hospitalerea die mij hier wegkrijgt, denk ik op dat moment.

Het is nog net voor 2 uur, dus ik ga, nadat ik droge sokken en schoenen heb aangetrokken, op zoek naar een supermercado.Echter alles isgesloten , en ook is er geen enkel restaurantopen. Ik neem me voor, om nooit meer rond Pasen naar Spanje te gaan. Het leven ligt stil.Verder merk ik in de dorpen, niets van Goede vrijdag. Alleen dat het overalstil is.

Het is een duidelijk signaal voor mij, geen bed en geen eten, dan moet ik hier wegwezen. Ik eet mijn laatste restjes, oud brood , waar ik nu blij mee ben , kaas en nootjes en dan

verstand op nul, natte schoenen weer aan en 10 km verder lopen, waar ik uiteraard totaal geen zin in heb,omdat ik al moe ben.

Als ik net loop , ontvang ik een mooi caminocadeau. De zon gaat schijnen.Het wordt zelfs ouderwets warm. Jas en vest gaan uit...dat maakt het een stuk gemakkelijker. De zon blijft de hele weg schijnen. Zelfs tijdens een fikse regenbui. Dat levert een mooie regenboog op.

De ontvangst in het hostel in het volgende dorp, is anders. De hosp staat op straat te kletsen, ziet mij aankomen en neemt meteen mijn rugzak over. Dit doet mij goed, na deze dag. Ik ben kapot.

Het hostal is oud en vervallen, maar ik ben er zo happy mee. Ik heb een grote eigen kamer met een bed met lakens, en Maria boven mijn bed.

En 100 meter verder is een restaurant, dat open is. Het eten ispas mogelijk na 8.30 uur. Dat verdraag ik , ik wacht rustig anderhalf uurHet restaurant isdruk, er wordt wat afgekletst,met hoge volumes. Ook veel kleine kinderen lopen er rond.

Op een tijd, wanneer ik normaal al langin bed lig , zit iknog in t restaurant te wachten op mijn toetje.

Ik ben er helemaal fan van geworden om , netals de Spanjaarden, in de middag goed te lunchen. Dat werkte helaas vandaag niet.

Als ik terug ben in t hostal blijkt dat ik een kamergenoot heb, ik heb geen idee wie het is.Maakt me ook niet uit. Ik slaap toch wel.

Verzonden vanafOutlook voor